ACA, sigortacıların kar marjlarını ve idari maliyetlerini sınırlayarak sağlık sigortası yardımlarının değerini ve karşılanabilirliğini artırmak amacıyla bireysel, küçük grup ve büyük grup pazarlarına tıbbi kayıp oranı (MLR) gerekliliğini getirdi. Bu gereklilik, sigortacıların prim gelirlerinin büyük bir yüzdesini (bireysel ve küçük grup planları için yüzde 80 ve büyük grup planları için yüzde 85) tıbbi hizmetlere harcamasını gerektiriyor ve böylece idari maliyetleri ve karları kalan yüzde 15-20 ile sınırlandırıyor. On yıldan fazla bir süre sonra, MLR gerekliliğinin primin karşılanabilirliğini artırdığına veya amaçlandığı gibi sigortacı karlarını kısıtladığına dair çok az kanıt var; bunun yerine, MLR daha yüksek primlere ve daha yüksek tıbbi bakım harcamalarına yol açar ve dikkat edilmesi gereken diğer istenmeyen sonuçları sunar. MLR Gereksiniminin İstenmeyen Sonuçları: 1. Prim Enflasyonunu Artırmak 2. Sigortacı Konsolidasyonunun Teşvik Edilmesi 3. Yenilikçi ve Uygun Fiyatlı Planların Caydırılması MLR gereksinimi iyi niyetlidir, ancak maliyet artı tasarımı kusurludur. Bu gereklilik, karşılanamayan sağlık hizmetlerinin yapısal etkenlerini ele almadan sigortacı genel giderlerini ve kar marjlarını sınırlayarak, istemeden de olsa sigortacıları maliyet kontrolü ve inovasyon yerine yatay ve dikey entegrasyona öncelik vermeye teşvik ediyor. Bu dinamikler plan kalitesinden ödün verir, kayıtlı kişilerin uygun fiyatlı plan seçeneklerini azaltır ve vergi mükelleflerinin yükünü artırır. Birlikte yazarlarımı takdir ediyorum: @RandyPate15 @SunjayLetchuman, Elizabeth Plummer, Xiaoxi Zhao, Joshua Brooker, & Lynn Lewis. @JHUCarey @JohnsHopkinsSPH @BSPH_HPM @Health_Affairs Ön bağlantı bağlantısı: