Bunu hiç paylaştığımı sanmıyorum ama Jane ve ben son birkaç yıldır yakın temas halinde kaldık. Yuga miras vakfına bağış yapmaya başladıktan sonra mektup arkadaşı olduk. SF ve Los Angeles'ta birkaç kez takılmıştık ve nezaketle bir belgesel için benimle kamera karşısına oturmuştu. Bana yorucu seyahat programını ve tüm maceralarını anlatan bu güzel mektupları gönderirdi. Ona sağlığımın nasıl gittiğini, Yuga'nın ne yaptığını ve bundan sonra ne denediğimi anlatırdım. Bazen bana çok ama çok nazikçe veganlığı önerirdi ki bunu her zaman tatlı bulurdum. Geçen yıl beni Meksika'da deneysel bir kliniğe gitmeye ikna etmişti. Benim için her zaman çok endişeliydi. En son geçenlerde bana ulaştı, nasıl olduğumu sordu ve ben de ona sağlığımın son zamanlarda düzelmediğini söylemek için doğru kelimeleri bulmaya çalışıyordum (onu kızdırmadan). Ona daha önce cevap yazmadığım için gerçekten üzgünüm. Hayatım boyunca Jane'e büyük hayranlık duydum. Arkadaşım öldüğünde onunla kalıyordu ve bana beni sevdiğini ve beni sorduğunu söyledi. Sanırım bir azizi tanımaya en çok yaklaştığım kişi oydu. Bu şefkate ve derin bir misyon duygusuna sahipti, ama aynı zamanda kuru bir mizah anlayışı, zeka ve etrafındaki herkesin algılayabileceğinden emin olmadığım bir tür çocuksu kurnazlık da vardı. Sonsuz derecede çekiciydi ve onu sevdim. Bu aralar sosyal medyadan uzak duruyorum. Ama sadece uğrayıp sizi sevdiğimi söylemek istedim maymunlar ve onun hayatının misyonuna katkıda bulunduğumuz için gurur duyuyorum.