1945'te R.A. Radford adlı bir ekonomist, Economica'da en tuhaf makalelerden birini yayınladı. Teori değil. Bu, onun bir Alman savaş esiri kampındaki yaşam günlüğüydü. Orada, ulusal para birimleri hiçbir şey ifade etmiyordu. Kağıt işaretleri, frank, pound - sadece hurda. Bankalar gitmişti. Piyasalar bozuldu. Yine de ticaret devam etti. Her gün. Her yerde. Çünkü insanlar her zaman ticaret yapacak bir şeyler bulurlar. Altın değil. Yemek değil. Sigara. Mükemmel paraydılar: taşınabilecek kadar hafif, israf edilmeden bölünebilir ve anında tanınabilirdi. Sigara içmeyenler bile onları kullandı, çünkü sigara içenlerin her zaman kullanacağını biliyorlardı. Tek bir sigara bir somun ekmek alabilir. On kişi size gece için bir yatak kiralayabilir. Bir karton, elinizde tutabileceğiniz bir tasarruf hesabıydı. Hiçbir hükümet bunu planlamadı. Hiçbir yasa bunu zorlamadı. İşe yaradığı için ortaya çıktı. Ve sonra, başladığı kadar sessizce sona erdi. Tedarik zincirleri geri döndü, resmi para birimleri güveni yeniden kazandı... Ve sigaralar sadece sigara olmaya geri döndü. Para birimleri, birileri onları yasakladığı için ortadan kaybolmaz. Reel ekonomi başka bir yere taşındığında yok olurlar. Yarının reel ekonomisi yapay zeka sistemlerine aitse... Ne ticareti yapacağız?