Eddington'dan yeni çıktım, inanılmaz derecede karanlık, oldukça ilginç. Sindirmem gerekecek, ama ilk tepkim, özellikle beyaz Amerikalı erkek iğdiş edilmesinin bir resmi olarak keskin olduğu. Her yönden, ortalama ve dobra dobra konuşan herhangi bir adamı her yönden mahkum eden genelleştirilmiş bir epistemolojik çözülme var - Joe'nun akıl hastası karısı onu genç tarikat lideri için terk ediyor, yanlışlıkla onu gaza getiren boğucu kayınvalidesi, çocukların (ve dışarıdan paranın) teknolojik olarak hızlandığı, ancak başka hiçbir şeyin ayak uyduramadığı ölmekte olan bir kasabada yetersiz finanse edilen bir şerif olmanın mutlak imkansızlığı. Joe'nun kasabasını ve ailesini düzeltmeye yönelik gerçek dürtüsü, aynı anda hem altında hem de başının üstünde olan bir sosyal medya oyunu oynamanın stratejik gerekliliği tarafından ele geçiriliyor. Onun içine batmasını izlemek... Çok karanlık, ama birçok küçük ayrıntıda acı verici bir şekilde gerçek, cılız bir şekilde. Her şey çağdaş göstergelerle çok aşırı yüklenmiş, ancak bu aşırı yüklenme onu gerçekten kemiğe çok yakın kesiyor. Ne kadar çılgın ve yoğun olduğu hoşuma gitti, ancak muhtemelen genel olarak korkunç derecede çirkin olduğunu düşünüyorum ve bence çok kötü yaşlanacak. 50 yıl sonra hiçbir anlam ifade etmeyeceğinden ve izlenemez olacağından şüpheleniyorum.