Rynek błędnie wyceniał biologiczną trwałość przez 4000 lat. A handel zawsze był dokładnie tym, co opisuje Bryan, przebiegając w przeciwnym kierunku. Badanie opublikowane w American Geriatrics Society śledziło to: chińscy cesarze od 221 r. p.n.e. do 1912 r. n.e., z nieograniczoną bogactwem i władzą, żyli średnio 41,3 lat. Ich służba żyła średnio 71,3 lat. Mnisi buddyjscy osiągali 66,9 lat. Tradycyjni chińscy lekarze dożywali 75,1 lat. Najbogatsi ludzie w starożytnej historii wymieniali swoje biologiczne aktywa w szybszym tempie niż wszyscy poniżej nich. Sześciu cesarzy dynastii Tang zmarło w średnim wieku z powodu „eliksirów nieśmiertelności” z rtęcią. Qin Shi Huang, który zjednoczył Chiny i zbudował Wielki Mur, zmarł w wieku 49 lat z tego samego zatrucia. Cesarz Wuzong zmienił swoje imię, aby zawierało więcej „elementów ognia” na radę swojego alchemika, mając nadzieję, że wyleczy to jego chorobę wywołaną rtęcią. Zmarł 12 dni później w wieku 33 lat. Aleksander Wielki spędził lata na poszukiwaniu źródła młodości. Zmarł w wieku 32 lat. Roger Bacon, filozof z XIII wieku, napisał szczegółowe plany, aby przedłużyć życie papieża Klemensa IV, aby mógł zjednoczyć chrześcijaństwo. Papież i tak zmarł. Eliksiry Bacona nie mogły wyprzedzić biologii. Wzór się powtarza. Maksymalne zasoby. Maksymalne wysiłki. Maksymalne skupienie na biologicznej trwałości. Minimalna długość życia w porównaniu do ludzi, którzy po prostu żyli. Bryan Johnson wydaje 2 miliony dolarów rocznie na Blueprint. Przyjmuje codziennie ponad 100 suplementów, przeszedł terapię genową w Hondurasie, otrzymał transfuzje osocza od swojego nastoletniego syna, przeszedł skoncentrowaną terapię falą uderzeniową penisa i przekształcił swój dom w klinikę medyczną kosztującą 6,8 miliona dolarów. Jego protokół zajmuje 4 godziny dziennie. Służba, która przeżyła cesarzy, nie robiła nic z tego. Mnisi, którzy przeżyli cesarzy, medytowali i jedli proste posiłki. Lekarze, którzy przeżyli wszystkich, po prostu rozumieli umiar. To, co Bryan nazywa „wydawaniem biologicznych aktywów na walutę fiat i status”, ma historyczne odbicie: wydawanie biologicznych aktywów na samą biologiczną trwałość. Obsesja staje się wydatkiem. Optymalizacja staje się stresem. Strach przed śmiercią przyspiesza jej nadejście. Bryan ma rację, że związek między akumulacją bogactwa a zdrowiem jest źle skalibrowany. Współczesna kultura pracy niszczy ciała dla gier statusowych, które nie kumulują się. Ramka „wkrótce biologiczna trwałość stanie się najcenniejszym aktywem” pomija fakt, że już była najcenniejszym aktywem. Każdy cesarz, który pił rtęć, wierzył w to samo. Każdy alchemik obiecywał tę samą przyszłość. Każda bogata osoba, która wymieniała złoto na dodatkowe lata, odkryła to samo ograniczenie: nie można kupić czasu, można tylko kupić próby na czas. Prawdziwy arbitraż leży między wysiłkiem a łatwością. Mnisi, którzy przeżyli cesarzy o 25 lat, po prostu żyli. Medytowali, jedli umiarkowanie, unikali polityki dworskiej. Różnica między dążeniem do długowieczności a przypadkowym jej posiadaniem może być najtrwalszym błędnym wycenieniem w historii ludzkości. Bryan ma rację co do kierunku. A 4000 lat danych pokazuje, że ludzie, którzy optymalizowali najciężej, konsekwentnie umierali najmłodsi.