Prezydent Emmanuel Macron był w tym tygodniu w oficjalnej podróży w #Chine. To podróż, o której się dużo mówi, z powodu aktualnych wydarzeń i wyzwań, przed którymi stoi Europa w nowej globalnej grze ekonomicznej. Podróż, którą sam odbyłem niedawno w listopadzie, i którą miałem okazję opisać tutaj → W środę wieczorem byłem zaproszony przez Karima Rissouliego do programu @CceSoir w @FranceTV, aby debatować na temat "Macron w Chinach: partner czy rywal?" obok @Na_Devers, @ElvireFabry, François @ChimitsF, @Alice_Ekman, @AdeChalvron i Frédéric @MartelF. Chciałem podkreślić trzy główne idee: • Chiny stały się niezwykle potężne w zakresie przemysłu, ich produkty są teraz często lepsze od naszych, z imponującą przedsiębiorczością i wolą podboju świata. Mówią to i nie przepraszają. Uważają nas za słabych i ubogich w pomysłowość, ale nie zdają sobie sprawy z geopolitycznych konsekwencji całkowitej dominacji, która rysuje się na ich korzyść (przejście z 35% do 50% wartości dodanej w przemyśle światowym) • ich fundamentalnym motorem jest duma narodowa, sprawić, by Chiny wygrały jako Naród w zakresie ekonomicznym, z celem bycia pierwszą potęgą świata na stulecie w 2049 roku. A po ostatnich dziesięcioleciach deindustrializacji / relokacji w Europie, teraz jesteśmy ofiarami wielu i uniwersalnych zależności we wszystkich sektorach gospodarki, od chemii po motoryzację czy robotykę... • to, co Chiny zrobiły w latach 90. i 2000., aby chronić rozwój swojego przemysłu, to nasza kolej na zrobienie tego w Europie, z dużo wyższymi cłami. Musimy się tymczasowo zamknąć. Domagamy się również ochrony europejskich podwykonawców przemysłowych (słynna zawartość lokalna) oraz joint-venture dla chińskich firm, z transferem technologii. Myślę, że musimy sprawić, by Chiny zrozumiały, przez dyplomację, że jeśli chcą rozwijać się na rynku europejskim, muszą tworzyć miejsca pracy w #Europe, aby finansować europejski model państwa opiekuńczego. Nie zapominając nigdy, że jesteśmy przytłoczeni między dwoma kolonializmami: przemysłowym dla Chin, cyfrowym dla Stanów Zjednoczonych. Mamy rację, aby podnieść głos i powiedzieć, że to musi wystarczyć. Musimy wrócić do logiki planowania, na 15 lat, aby odzyskać naszą suwerenność. Aby obejrzeć ten program w pełnej wersji w powtórce: