Ojciec mojego dziecka był PRZEMOCOWY! ZADZWOŃ DO PROGRAMU Filozof Stefan Molyneux rozmawia z matką zmagającą się z relacją z córką i małym synem. Gdy dzieli się swoimi przeszłymi traumami, Stefan prowadzi ją do skonfrontowania wpływu jej złości na dzieci. Podkreśla znaczenie współczucia dla siebie i przekształcania rodzicielstwa w podróż. Na koniec zdobywa wgląd, aby wspierać zdrowsze relacje, zarówno z dziećmi, jak i z samą sobą. Rozdziały: Wprowadzenie do trudności w rodzicielstwie - 0:01 Izolacja i strach - 1:11 Refleksje na temat błędów w rodzicielstwie - 2:18 Wpływ przeszłych relacji - 5:38 Konfrontacja z przemocą i nadużyciami - 8:48 Wyzwanie samotnego rodzicielstwa - 9:43 Szukając wsparcia w rodzinie - 15:11 Zarządzanie równowagą między pracą a życiem - 17:16 Obciążenie długimi godzinami pracy - 22:03 Niebezpieczeństwa niezdrowych relacji - 28:01 Radzenie sobie z traumą i żalem - 34:28 Ciężar odpowiedzialności - 38:51 Wpływ COVID-19 - 54:48 Zarządzanie relacjami nastolatków - 1:00:31 Odpowiedzialność w wyborach rodzicielskich - 1:06:50 Radzenie sobie z izolacją - 1:12:51 Terapia i uzdrowienie - 1:13:32 Konfrontacja z przeszłymi relacjami - 1:15:20 Nieplanowana ciąża - 1:15:36 Toksyczne przyjaźnie - 1:21:39 Zarządzanie wyzwaniami w randkowaniu - 1:32:52 Zrozumienie własnej wartości - 1:44:19 Krzyczenie i rodzicielstwo - 1:55:41 Szukając pomocy i wsparcia - 2:17:13

Filozof Stefan Molyneux prowadzi szczery i poruszający wywiad z matką zmagającą się z zawirowaniami w relacjach z dziećmi, szczególnie z córką, z którą nie ma kontaktu, oraz młodym synem. Dzwoniąca, która poznała pracę Stefana dzięki przyjacielowi, zwraca się o pomoc w związku z burzą, z jaką się zmaga jako samotna matka, ujawniając złożoną narrację przeszłych traum, złych wyborów romantycznych oraz walki o skuteczne wychowanie dzieci. W miarę rozwoju rozmowy, dzwoniąca zagłębia się w swoją historię, opowiadając o burzliwym dzieciństwie naznaczonym przemocą i zaniedbaniem, co miało głęboki wpływ na jej podejście do rodzicielstwa. Szczerze dzieli się tym, że jej 19-letnia córka oddaliła się od niej, mieszkając z dziadkiem, co zmusza dzwoniącą do skonfrontowania się z przeszłymi błędami i postrzeganymi porażkami jako matka. W trakcie tej eksploracji Stefan zachęca ją do rozpakowania warstw swoich doświadczeń, identyfikując momenty bólu i winy, które doprowadziły do złości i frustracji w jej stylu wychowawczym, szczególnie – krzyku i używania ostrych słów, takich jak "głupi" w stosunku do swoich dzieci. Stefan mistrzowsko prowadzi rozmowę, kierując dzwoniącą do refleksji nad korzeniami jej złości, które, jak sugeruje, mogą wynikać z nierozwiązanej żalu i nienawiści do samej siebie. Dyskusja podkreśla cykliczny charakter przemocy w rodzinach oraz to, jak reakcje na stres lub traumę mogą utrwalać uczucia niedoskonałości lub porażki. Stefan wyzywa dzwoniącą do rozważenia konsekwencji jej werbalnych wybuchów, zauważając, że podczas gdy oferuje sobie współczucie jako "praca w toku", nie potrafi okazać tej samej łaski swoim dzieciom, co może wyrządzić im trwałą krzywdę w ich poczuciu własnej wartości. Odcinek przyjmuje wzruszający obrót, gdy Stefan sugeruje, że rozwiązania jej problemów zaczynają się od uznania "zezwolenia", jakie daje sobie na krzyk na dzieci, podobnie jak ktoś mógłby usprawiedliwić kradzież w desperackich czasach. Podkreśla, że emocjonalne zawirowania i żal, które odczuwa po tych wybuchach, wskazują na głębszy konflikt między jej pragnieniem dobrego rodzicielstwa a nierozwiązanymi traumami z przeszłości. Ponadto omawiają znaczenie przerwania cyklu obwiniania i uświadomienia sobie, że dzieci, podobnie jak dorośli, potrzebują współczucia i zrozumienia, szczególnie gdy działają z ciekawości lub niedojrzałości. W miarę postępu dialogu, matka wyraża pragnienie uwolnienia się od błędów przeszłości, pragnąc przyszłości, w której nie tylko poprawi relacje z dziećmi, ale także na nowo odkryje swoją wartość. Stefan oferuje praktyczne porady, zachęcając ją do postrzegania rodzicielstwa jako drogi rozwoju, a nie ścieżki pełnej porażek. Idzie nawet tak daleko, że oferuje wsparcie finansowe na sesje terapeutyczne, wzmacniając ideę, że sięganie po pomoc to siła, a nie słabość. Pod koniec odcinka poruszają konieczność praktykowania życzliwości – nie tylko wobec dzieci, ale także wobec siebie. Dzwoniąca opuszcza rozmowę, rozważając ramy dla zdrowszej relacji z samą sobą, swoimi dziećmi i przyszłymi partnerami, zdając sobie sprawę, że przebaczenie sobie i rozwój muszą nastąpić, zanim będzie mogła naprawdę wychować swoje dzieci w wspierającym środowisku. Ten odcinek jest wzruszającym przypomnieniem o zmaganiach, przed którymi stają rodzice, oraz o trwałych skutkach ich działań na dzieci. Dzięki współczującemu podejściu Stefana, dzwoniąca otrzymuje mapę drogową do uzdrowienia i nowo odkrytą świadomość znaczenia współczucia dla siebie w bogatej podróży rodzicielstwa.