Porozmawiajmy o darowiznach. Kiedy byłem dzieckiem, byłem najbardziej zaangażowanym entuzjastą charytatywnym. Kiedy miało miejsce trzęsienie ziemi w Wenchuan, oddałem wszystkie swoje oszczędności i pieniądze z okazji Nowego Roku, około 100 juanów, co wówczas było dla mnie ogromną kwotą. Jednak teraz, gdy widzę prośby o darowizny, zazwyczaj nie przekazuję pieniędzy. Chyba że mogę osobiście zobaczyć, jak darowizna jest wykorzystywana, w przeciwnym razie zakładam, że cokolwiek przekażę, to tylko sposób na kupienie sobie dobrego samopoczucia, które w rzeczywistości nie przyniesie żadnych korzyści. Dwa wydarzenia wpłynęły na moje obecne nastawienie: Pierwsze miało miejsce na uniwersytecie, kiedy zorganizowano zbiórkę pieniędzy dla kolegi, którego matka miała poważną chorobę. Nasz wychowawca wezwał wszystkich studentów do wsparcia tej rodziny. Wtedy pisałem artykuły na zlecenie, aby zarobić pieniądze, ale nie mogłem znaleźć odpowiednich miejsc do publikacji, więc zarobek był bardzo trudny. Często spędzałem noce, poprawiając teksty przez tydzień, aby spełnić wymagania, a za jeden artykuł dostawałem 200 juanów. Przez ponad miesiąc zarobiłem 600 juanów, ale 400 juanów, które mi obiecano, do dziś nie zostało mi wypłacone przez tego głupiego redaktora. Zarobiłem te 600 juanów ciężką pracą i widząc, że koleżanka z równoległej klasy ma trudności, bez wahania przekazałem jej całą tę kwotę, zostawiając wiadomość, aby się nie poddawała. Kilka dni później na zajęciach zobaczyłem tę koleżankę z iPhonem i MacBookiem. To było dla mnie ogromne zaskoczenie. W moim przekonaniu, tylko w sytuacji skrajnej biedy można prosić o darowizny, ale ta koleżanka miała nowy sprzęt Apple, który mógłby sprzedać na rynku wtórnym za kilka tysięcy juanów, a całkowita kwota, którą zebrała, wynosiła tylko 100 000 juanów. Po tym wydarzeniu praktycznie przestałem przekazywać darowizny, nawet gdy koledzy z równoległej klasy organizowali zbiórki, bo wciąż istniały w tym jakieś niejasności. A co dopiero mówić o różnych projektach charytatywnych, które odbywają się gdzieś daleko. Drugim wydarzeniem, które całkowicie przekonało mnie do zaprzestania darowizn, była sytuacja z zeszłego roku. W zeszłym roku, gdy rynek był dobry, zarobiłem trochę pieniędzy na handlu kryptowalutami i postanowiłem przeznaczyć część swoich pieniędzy na wsparcie dzieci w moim rodzinnym mieście, które nie miały pieniędzy na naukę. Znałem przewodniczącego stowarzyszenia naszych rodaków w Tianjinie, który co roku organizował zbiórki dla biednych uczniów w moim rodzinnym mieście i osobiście odwiedzał szkoły. Uważałem go za bardzo poważnego i rzetelnego człowieka, myślałem, że przez tę drogę darowizny będą miały sens. Później porozmawiałem z moją mamą na ten temat, ponieważ była nauczycielką w szkole średniej w naszym rodzinnym mieście. Mama powiedziała, że lepiej nie przekazywać darowizn. Zapytałem, dlaczego, skoro przewodniczący stowarzyszenia często odwiedzał szkoły, czy on też mógłby oszukiwać? Mama powiedziała, że przewodniczący jest dobrym człowiekiem i nie oszukuje, ale fundusze są zazwyczaj przydzielane przez dyrekcję szkoły i wychowawców klas. A te fundusze często są przekazywane ich krewnym. Dlatego jeśli naprawdę chcę przekazać darowiznę, mama może mi pomóc w wyborze, aby upewnić się, że pieniądze trafią do odpowiednich osób. ...