W dziwnym i fascynującym świecie fizyki kwantowej istnieje zjawisko tak tajemnicze, że nawet Einstein nazwał je „straszną akcją na odległość”. Znane jest jako splątanie kwantowe i łączy cząstki w sposób, który przeczy przestrzeni, czasowi i wszystkim znanym prawom komunikacji. Gdy dwie cząstki stają się splątane, dzielą się stanem kwantowym — co oznacza, że to, co dzieje się z jedną, natychmiast wpływa na drugą, niezależnie od tego, jak daleko od siebie są. Możesz je oddzielić galaktykami, a mimo to zmiana w jednej natychmiast odbije się w drugiej. Żaden sygnał nie podróżuje między nimi, a opóźnienie nie jest mierzalne. To tak, jakby sam wszechświat wyginał się, aby utrzymać je w połączeniu. Naukowcy potwierdzili ten efekt poprzez niezliczone eksperymenty, udowadniając, że rzeczywistość działa na poziomach znacznie wykraczających poza to, co nasze zmysły mogą uchwycić. Splątanie kwantowe to nie tylko teoretyczny cud; jest teraz wykorzystywane do kształtowania przyszłych technologii — od niezłomnej kwantowej kryptografii po badania nad komunikacją szybszą niż światło i rewolucyjne systemy komputerowe. To, co jest naprawdę zdumiewające, to implikacja: wszystko we wszechświecie mogło być kiedyś splątane podczas Wielkiego Wybuchu, co sugeruje, że odległe zakątki przestrzeni mogą być nadal subtelnie połączone przez ukryte kwantowe nici. Splątanie kwestionuje nasze rozumienie odległości, czasu i indywidualności. Przypomina nam, że separacja może być tylko iluzją — i że wszechświat, na swoim najgłębszym poziomie, porusza się jako całość.