Uwielbiam te stroje Herb'a i Dorothy Vogel. Herb, syn pracownika odzieżowego, służył w armii USA podczas II wojny światowej, a następnie pracował jako urzędnik pocztowy. Dorothy, córka sprzedawcy artykułów papierniczych, studiowała nauki o bibliotekach na Uniwersytecie w Denver, a potem pracowała jako bibliotekarka w Brooklyn Public Library. Kiedy wzięli ślub w latach 60., spędzali weekendy, odwiedzając galerie sztuki. A wkrótce potem zaczęli razem kupować sztukę. Na swoim skromnym dochodzie zgromadzili ponad 4700 dzieł w swoim małym, kontrolowanym czynszem mieszkaniu na Manhattanie przez następne kilka dekad. Większość ich kolekcji składała się z sztuki abstrakcyjnej, minimalistycznej lub koncepcyjnej. Wybierali rzeczy wyłącznie na podstawie tego, co im się podobało i co mogli zabrać do domu metrem lub taksówką. Ich stałe wsparcie pomogło artystom przetrwać, a z czasem wielu z tych artystów stało się ich przyjaciółmi. Niektórzy z nich stali się również dość znani, tacy jak Sol LeWitt i Richard Tuttle. W ich domu było tak dużo sztuki, że wiele rzeczy trafiało do szafek lub pod łóżko. Mimo że ich kolekcja stała się dość cenna, nigdy nic nie sprzedali, ponieważ postrzegali siebie bardziej jako opiekunów niż inwestorów. Ostatecznie większość sztuki została przekazana muzeom, a większość trafiła do National Gallery of Art, ponieważ nie pobiera opłat za wstęp. Dorothy zmarła dwa tygodnie temu; Herb zmarł w 2012 roku. Uwielbiam te stroje, ponieważ nie są "poprawne", ale opowiadają historię. Płaszcz, który Herb nosi w dniu swojego ślubu, nie pasuje idealnie, ponieważ kołnierz unosi się od jego szyi. A jednak wygląda wspaniale, ponieważ płaszcz ma tak wiele krawiectwa i formowania, które były powszechne w latach 60., ale trudno je znaleźć dzisiaj — pięknie uformowane rękawy, detale takie jak mankiety z zawróconymi końcówkami i rozmiar klapy modny w tamtym okresie, sugerując, że Herb włożył sporo wysiłku w to, aby dobrze wyglądać w swoim wyjątkowym dniu. Jego niezwykle w kratę oliwkowo-czarny sportowy żakiet z głośno w kratę spodniami również wykracza poza granice tego, co można by uznać za "dobry gust" w sensie Bourdieu (to znaczy, nie ubrany jak WASP). Zamiast tego odzwierciedla wyraźnie estetykę nowojorskiej klasy pracującej i niższej średniej w połowie wieku. Szary-niebieski sweter w paski również pokazuje miłość Herb'a do kreatywnej ekspresji. Oczywiście, na innej osobie te ubrania nie komunikowałyby tego samego, podkreślając, jak nie można po prostu przeszczepiać strojów, jakby się ubierało manekiny. Chodzi o całość — tło osoby, zainteresowania, osobowość itd. Niemniej jednak, piękna historia i kilka fajnych strojów, które się z nią wiążą. Jeśli chcesz dowiedzieć się więcej o Vogelach, możesz sprawdzić dokument Megumi Sasaki z 2008 roku "Herb i Dorothy."