Dit is hoe architectuur eruitziet wanneer de ruimte tot bijna niets is gereduceerd. Deze structuur is gebouwd nadat een geschil over grond de eigenaar alleen een flinterdun stuk bruikbare grond heeft gelaten. Zonder de mogelijkheid om naar buiten uit te breiden, was de enige optie om verticaal te bouwen en te ontwerpen binnen een ongewoon smalle voetafdruk. Projecten zoals dit dwingen ingenieurs en bouwers om na te denken over belastingverdeling, structurele stabiliteit, ventilatie en leefbaarheid, terwijl ze zich aan strikte wettelijke grenzen houden. Elke muur, trap en steunpilaar moet precies worden berekend, omdat er geen ruimte voor fouten is. Deze ultra-smalle gebouwen zijn geen architectonische stunt. Het zijn voorbeelden uit de echte wereld van hoe beperkingen innovatie aandrijven, waarbij juridische beperkingen worden omgezet in functioneel maar enigszins beperkt ontwerp.