je vinger drukt gedurende ~10 ms op een schakelaar in een toetsenbordmatrix, gedurende welke ~10¹³ elektronen door pull-up weerstanden en scancircuits stromen. Firmware codeert de gebeurtenis, en een microcontroller geeft een USB- of Bluetooth HID-rapport van een paar dozijn bytes uit. de OS behandelt een interrupt in een paar µs, koppelt scan codes aan karakters, en werkt 10²~10³ bytes aan status bij in DRAM, opgeslagen als lading van ~10⁸ elektronen op condensatoren die elke ~60 ms worden ververst. ej browser construeert een HTTPS-verzoek van 1~5 kB, dat de TCP/IP-stack segmenteert in ~1,5 kB payloads die overeenkomen met de Ethernet MTU. Deze drijven een netwerkinterface met SerDes die op een paar GHz werkt, en duwen 10⁶~10⁸ elektronen per bit. elektrische signalen verspreiden zich een paar cm over koperen sporen, en drijven vervolgens optische transceivers waar elektronen een halfgeleider bandgap oversteken om 10⁶~10⁸ fotonen per bit uit te zenden op telecomgolflengten. Deze fotonen doorkruisen toegang-, metro- en backbone-netwerken, ondergaan een dozijn elektrische <-> optische conversies bij eindpunten en regeneratiesites. deze fotonen kunnen verder honderden tot duizenden kilometers vezel doorlopen, elke ~100 km versterkt door erbium-geïmpregneerde vezelversterkers via gestimuleerde emissie, golflengte-gematcht door ROADMs, kunnen zelfs een paar keer weerkaatsen op google's MEMS optische schakelaars, en uiteindelijk weer omgezet worden in elektronen door fotodiodes bij beëindigings- en routeringsgrenzen. in het datacenter worden pakketten opnieuw samengesteld en afgeleverd aan inferentieservers waar GPU's matrixvermenigvuldigingen uitvoeren met ~10¹² modelparameters over milliseconden, met transistors die 10¹⁶~10¹⁷ keer per seconde schakelen. deze parameters werden eerder geproduceerd door trainingsruns die weken tot maanden duurden, met ~10⁴ versnellers die wie weet hoeveel megawatt aan vermogen verbruiken, en 10³⁰~10³³ elektronen door transistor kanalen duwen voor de 10²³~10²⁵ floating-point operaties. de inferentieresultaat wordt geserialiseerd in kilobytes aan gegevens en teruggezonden via dezelfde keten, opnieuw ondergaan herhaalde elektrische - optische - elektrische conversies over toegang-, metro- en backbone-netwerken. terug op je telefoon of laptop of wat dan ook, parseert de browser de reactie, werkt lay-out en renderstructuren bij, en geeft GPU-tekenopdrachten uit die miljoenen pixels per frame in een framebuffer schrijven bij 60~120 Hz. de displayinterfaces streamen meerdere gigabits per seconde naar een OLED- of microLED-paneel, waar de pixels ruwweg 10⁸~10¹¹ zichtbare fotonen per frame uitzenden, aangedreven door ~microampère stromen over ~microseconde schakeltijden. deze fotonen doorkruisen een paar meter in nanoseconden, worden geabsorbeerd door je retinale fotoreceptoren, omgezet in elektrochemische signalen, en geïnterpreteerd door een ~20 W biologisch neuraal systeem. van begin tot eind heb je astronomische aantallen hooggecoördineerde elektronen en fotonen, en tientallen conversies tussen hen (natuurlijk niet inclusief training), voor een enkele gedachte van de kleine intelligentie die op een scherm verschijnt en door jou gelezen wordt.