Een van de belangrijkste dingen die ik heb geleerd naarmate ik ouder werd, is dat de meeste dingen er niet toe doen. Wat je ook probeert te bereiken, er zijn meestal maar een paar dingen op die to-do lijst die daadwerkelijk een verschil zullen maken. En ik zeg niet dat de rest van de items op je lijst niet gedaan moeten worden... ik zeg alleen dat ze waarschijnlijk niet goed gedaan hoeven te worden. Er zijn twee grote voordelen aan deze kijk op de zaak. Ten eerste betekent het dat je kunt ontspannen. Een groot deel van onze dagelijkse stress komt voort uit het gevoel dat we dingen niet afmaken, of ze niet goed doen, of dat we "die extra 10% niet hebben geleverd." Als je uitgaat van de veronderstelling dat niet veel echt belangrijk is, kun je de meeste dingen imperfect laten zijn. Ten tweede stelt het je in staat om een onevenredig grote hoeveelheid tijd te besteden aan de een of twee dingen die er wel toe doen. Triage is zo'n onderschatte vaardigheid. Maar als je correct kunt bepalen welke een of twee dingen—als je ze goed doet—het verschil zullen maken tussen succes en falen, dan kun je je tijd besteden aan het naar een hoog niveau van afwerking brengen van die dingen in plaats van je tijd te verspillen aan alles wat er verder toe doet. Het is een krachtcurve.