Toevallig hoorde ik van een vriend over de oude geest van Tibet. Voor mijn bezoek had ik er geen enkele kennis van. Uit het gesprek vernam ik dat er vroeger een jonge man was die de oude geest heette. Op 23-jarige leeftijd stopte hij met zijn baan en kocht een paard🐎. Hij reed op het paard naar Tibet en opende een bar genaamd de oude geest. Voor mij lijkt het niet op een bar, meer op een spirituele kruidenierswinkel. Daarin liggen allerlei spullen die klanten hebben achtergelaten. Hij bewaakt deze zielen al bijna 30 jaar. De muren hangen vol met verschillende ansichtkaarten, liefdesbrieven, enzovoort. De bar is klein, met slechts vier tafels. Iedereen die het goed met elkaar kan vinden, deelt een tafel als vrienden. Ze luisteren naar verhalen van overal ter wereld. In de woorden van de oude geest: Dit is niet mijn huis, ook niet jouw huis, het is het huis van iedereen! ...