Toen Paulus de judaïsten berispte, had hij geen aardige "het eens zijn om het oneens te zijn" discussie. Hij was niet "aantrekkelijk." Hij beschouwde hen zelfs niet als legitieme broeders in Christus, maar eerder als gevaarlijke infiltranten en ondermijning die een "ander evangelie" predikten. Hij gebruikte grafische en "aanstootgevende" taal om hen te berispen. Hij noemde hen "honden" en "kwaaddoeners." Hij zei dat hij wenste dat ze zichzelf zouden castreren (lol.) "Christelijke" zionisten zijn de judaïsten van onze tijd. Ze prediken een vervormd evangelie, binden gewetens waar Christus de mensen vrij heeft gezet, en stellen het kruis ondergeschikt aan een antichristelijk aardse politiek project. Paulus toonde ons hoe te reageren. Niet met lafhartige stilte. Niet met compromis. Maar met gedurfde, openbare berisping die deze valse leraren precies noemt wat ze zijn: vijanden van het kruis van Christus.