AI-agenten staan op het punt economische actoren te worden. Geen copiloten. Geen chatbots. Actoren die plannen, beslissen, onderhandelen en betalen. Het probleem? Betalingen zijn nooit ontworpen voor machines.

De betalingsstructuur van vandaag gaat uit van: • een mens in de lus • eenmalige goedkeuringen • fragiele vertrouwensmodellen AI-agenten breken al dat. Ze opereren continu en met machinesnelheid.

Een agent volledige toegang tot de wallet geven is roekeloos. Agents blokkeren van betalen maakt ze nutteloos. Dus we hebben een middenweg nodig: programmeerbaar vertrouwen.

Scheiding van de stroom: Intentie → autorisatie → uitvoering Agenten bewijzen wat ze willen doen. Beleid definieert wat ze mogen doen. Alles is verifieerbaar.

In plaats van "hier is mijn portemonnee," stel je beperkingen in: • bestedingslimieten • reikwijdtes • tijdslimieten Autonomie zonder controle te verliezen.

Dit ontgrendelt echte agentiële handel: • agents die SaaS-uitgaven beheren • AI-conciërges die boeken en betalen • operationele agents die terugkerende uitgaven afhandelen Alles met ingebouwde controleerbaarheid.

De agent-economie zal niet draaien op vibes. Als AI-agenten gaan transacteren, moet vertrouwen expliciet, programmeerbaar en machine-verifieerbaar zijn.