In de eerste 25 jaar van mijn leven heb ik uitgebreid onderzoek gedaan naar het "zou moeten zijn", dat wil zeggen hoe de wereld zou moeten zijn, wat rechtvaardigheid en moraliteit is. Filosofie, literatuur, politicologie en andere sociale wetenschappen hebben me veel inspiratie gegeven, en ik zocht hongerig naar antwoorden op de idealen in mijn hart uit boeken, leraren en wijsheidsfiguren, en werd een volwaardige idealist. Vanaf mijn 25e jaar, of ik nu in Londen, Parijs of Zürich was, bleef ik leren over het "is", dat wil zeggen hoe de wereld daadwerkelijk is, hoe doelen te bereiken en resultaten te optimaliseren. Zaken, handel en de complexe interacties tussen mensen hebben me veel lessen geleerd, en ik leerde herhaaldelijk van vijanden, bondgenoten en wijsheidsfiguren over de inzichten in de pijn in mijn hart, en werd een pragmatische persoon in ontwikkeling. Als iemand in zijn jeugd geen idealist is, kan ik zijn geweten en grenzen niet geloven; als iemand na zijn groei geen pragmatist is, kan ik zijn capaciteiten en nut niet vertrouwen.