Ik herinner me dat een van de mooiste meisjes in de stad op de middelbare school dacht dat ik grappig was Grappig genoeg dat we na schooltijd vaak samen begonnen te hangen en al snel in het weekend. Langzaam; het werkte zich een weg voorbij gesprekken en grappen naar wat lichte aanrakingen en kussen. Jongen, ik werkte richting een surrealistisch moment. Er gingen weken voorbij, lichte aanrakingen werden iets zwaarder, het was surrealistisch op dat moment. Niet mijn eerste, maar ongetwijfeld en universeel werd het als een elite trek beschouwd. Op dit punt hadden we nog niet samen geslapen; geen manier dat ik druk uitoefende, ik wilde de reis niet laten eindigen, ik was enthousiast om er deel van uit te maken. Op een avond zette ze The Notebook op. Ik herinner me, om welke reden dan ook, dat het me die avond raakte, en hard. Ik huilde, veel…. Te veel. Echt zielig. Ze heeft me nooit meer gebeld Dit was meer dan een decennium geleden, voordat ik getrouwd was, voordat ik kinderen had, voordat ik wist wat BTC was. En van tijd tot tijd word ik nog steeds midden in de nacht wakker en denk ik eraan. Wat een blunder…