Ik vloog 3 keer om mijn moeder te bezoeken, vloog met haar om 2 neurologen te zien, en reisde tussen staten om bij familie te wonen. Ze sterft aan een neurodegeneratieve ziekte, 5 jaar van testen, nog steeds niet gediagnosticeerd. Ik hielp haar 4 jaar met de huur om dicht bij haar kleinkinderen te zijn. Maar dat tijdperk is net geëindigd

Ik wist dat ik moest slagen terwijl ik opgroeide, zodat ik voor mijn moeder kon zorgen als ze ouder werd. Dat is me gelukt. Maar ik had altijd gedacht dat ze van haar pensioen zou kunnen genieten, niet zo zou moeten leven. Ik ben zo boos dat dingen zo zijn gegaan. Morgen is echt niet gegarandeerd.