Een groep Spaanse en Mexicaanse onderzoekers laadde 25.000 hexagonale dobbelstenen, elk met een zijde van ongeveer een halve centimeter, in een transparante cilinder. Vervolgens pasten ze verschillende agitatie-effecten toe op de cilinder om te zien welke de meest effectieve compactie kon veroorzaken. In eerste instantie begonnen ze de cilinder te schudden door deze afwisselend te draaien, ongeveer eenmaal per seconde, met de klok mee en vervolgens tegen de klok in. Deze afwisselende draaimethode werkte het beste, maar alleen wanneer de rotatie snel genoeg was. De rotatie oefende een kracht uit op de dobbelstenen die naar de wanden van de container gericht waren. Tegelijkertijd veroorzaakten de periodieke schokken bij het omkeren van de draairichting een oscillatie van de stenen. Door de snelheid van de rotatie aan te passen, konden de onderzoekers de sterkte van deze schokken variëren. Met een versnelling van 0,52 g eindigen de stenen na 10.000 afwisselende rotaties in een concentrisch ringpatroon in horizontale lagen binnen de cilinder. Bij lagere snelheden kan het echter jaren duren voordat de rotatie de ideale compactie biedt. De onderzoekers hopen dat hun methode een mogelijke nieuwe manier is om materialen te comprimeren als onderdeel van fabricageprocessen of zelfs voor het verpakken van korrelige materialen. In feite blijkt deze methode veel efficiënter te zijn dan tikken. In feite bereikt een korrelsysteem, wanneer het wordt getikt, niet een maximale dichtheidsstaat van zichzelf, maar heeft de neiging vast te komen zitten in een tussenliggende dichtheidsstaat.