Als voormalig competitief programmeur geeft dit me kippenvel en markeert het mijn Lee Sedol-moment. Die dagen en nachten die ik heb doorgebracht met het oplossen van problemen—beginnend in verwarring en zweet, eindigend in opwinding en een gevoel van voldoening—kunnen nu gemakkelijk worden verpletterd door de taalmodellen van vandaag. Dit is behoorlijk bitterzoet, aangezien ik nu ook de modellen ontwikkel die mensen in steeds meer domeinen kunnen verslaan. Maar het leven gaat gewoon door, zoals altijd. Modellen zullen steeds slimmer en capabeler worden, en de mensheid in de 21e eeuw zal nieuwe manieren vinden om betekenisvolle levens te leiden met deze modellen.