Ik woon al 30 jaar in hetzelfde kleine Amerikaanse stadje en ik voel vaak hetzelfde: ik herken de plaatsen in mijn land niet meer die zijn overgenomen door cults van persoonlijkheid.
Ik heb de helft van mijn volwassen leven in het ene of het andere vreemde land gewoond en ik denk niet dat ik me ooit zo vervreemd heb gevoeld van de omringende cultuur als van de esthetiek en gevoeligheden van deze beweging. Niet eens een kritiek, ik voel me gewoon meer thuis in Griekenland dan in deze beelden.
Het land wordt geleid door die gast die in het donker aan het einde van de bar zit in Henry Hill's bar in Queens in 1971, terwijl hij een shot en een biertje nipt en over dingen schreeuwt.