Crypto-betaling zou identiek moeten zijn aan hoe we het in Azië doen: Methode 1: De verkoper toont een QR-code waarin het betalingsbedrag en de bestemming zijn ingebed. Ik scan, biometrische authenticatie, klaar. Werkt ook bij online aankopen. Methode 2: Ik maak een QR-code aan (authenticatie vereist). De verkoper scant, en het geld wordt automatisch van de rekening gehaald (dit werkt alleen voor fysieke aankopen). Het is echt vervelend om bij te houden welke betaling van wie komt met behulp van transactie-hashes, en soms, als de RPC traag is, mis je een transactie.

Het is de moeite waard om deze programmeertalen te leren, zelfs als je ze niet gebruikt: 1/6 C C is een stap verwijderd van het schrijven van assembly. Het dwingt je om het verschil tussen "stack" en "heap" te begrijpen. Je moet ook omgaan met pointers — en je hersenen trainen om met indirectie om te gaan, zal je helpen om moeilijkere problemen later te begrijpen, aangezien bijna elk "moeilijk" probleem op de een of andere manier moet worden gemodelleerd met een zekere mate van indirectie.

Uniswap v3 is eenvoudig: een stel geknipte stukjes van Uniswap v2 aan elkaar geplakt. Maar man, om dat uit te leggen en het duidelijk te maken, dat is moeilijk.

Dit is waar. Onze Solana-serie had slechts 5 hoofdstukken nodig over "net genoeg Rust om Solana te doen en alles andere boilerplate te maken." Zonder Anchor zou dat minstens 15 hoofdstukken zijn geweest — en dat zou een echte afknapper voor de lezers zijn geweest. Anchor doet geweldig werk door de meer complexe aspecten van Rust (bijv. serialisatie en deserialisatie) te verbergen terwijl de veiligheid behouden blijft. Ja, je zou op een gegeven moment een raw Rust Solana-programma moeten schrijven voor het educatieve aspect, maar dat is heel intimiderend voor iemand die nog nooit Rust/C++ heeft gebruikt. Ik kan echter zeggen dat als iedereen gewoon 15 minuten per dag op @RareCodeAI zou besteden, het beheersen van Rust de norm zou zijn. (En omdat ik steeds weer word gevraagd — meer Solana-inhoud komt binnenkort.)

Het belangrijkste wat je kunt doen voor je carrièreontwikkeling is niet: - luisteren naar mensen die op een panel kletsen ❌ - willekeurige mensen benaderen om steeds hetzelfde gesprek te voeren ❌ - feesten op een nevenevenement ❌ Het is je vastbijten en snel vaardigheden ontwikkelen in iets. ✅ Dat is waar RareWeek om draait.

Het volgende Uniswap V3-artikel dat uitkomt, gaat de mensen verbazen. Dit is niet alleen omdat de animaties cool zijn, maar omdat wat normaal gesproken angstaanjagende wiskunde is, extreem verteerbaar aanvoelt. Dit is één van de dingen die RareSkills ongelooflijk maakt als uitgeverij. We herwerken niet gewoon bestaande documentatie of tutorials en maken ze iets meer gericht op een bepaald publiek. We herzien de onderliggende concepten vanaf de basis en ontdekken de beste concept-map representatie van het onderwerp, en zetten dat vervolgens om in een artikel. Wanneer bestaande afleidingen niet goed genoeg zijn, maken we ze niet beter. We gooien ze weg en herleiden ze zelf opnieuw.

Op basis van vroege gegevens die ik zie van @RareCodeAI, kost het ongeveer 20-30 uur toegewijde Rust-oefening om het punt van "meesterschap" in Rust te bereiken. Met "meesterschap" in Rust bedoel ik: - Je kunt een oplossing bedenken voor een veelvoorkomend probleem (laten we zeggen, vind strings in een set die anagrammen van elkaar zijn) zonder jezelf te forceren. - Je kunt aanvoelen welke syntaxis beschikbaar is in een onbekende situatie. - De meeste compilerfouten maken je niet bang en je kunt onmiddellijk de oplossing voor de meest voorkomende herkennen. Deze 20-30 uur omvat NIET: - het lezen van tutorials - tijd besteden aan het uitzoeken wat je moet oefenen en herzien - beslissen of je iets nieuws moet leren of iets van eerder moet oefenen Zonder RareCode vermoed ik dat de benodigde tijd dichter bij de 40 tot 80 uur zou liggen. Dus voordat je ontwikkelaars dwingt om Rust te leren om je product te gebruiken, overweeg dan het feit dat de meeste mensen niet door 80 slopende uren willen gaan.

Waarom zou je recursie moeten leren, zelfs als je het nooit zult gebruiken? Recursieve oplossingen trainen je in een paar denkwijzen: 1. In plaats van te proberen de oplossing te genereren, begin je vaak met "wat is de structuur van een geldige oplossing" en werk je achteruit. Voor sommige problemen is het veel gemakkelijker om achteruit te werken. 2. Wanneer je het probleem oplost, is het gemakkelijk om afgeleid te worden door alle "wat als"-scenario's. Bij het oplossen van een probleem recursief, ben je vaak gedwongen om 90% van de problemen te "negeren" en je te concentreren op het goed krijgen van slechts één deel. 3. Wat vaak een "hoek"-geval zou zijn in een imperatieve oplossing, is een "basisgeval" in een recursieve. Recursief denken dwingt je soms om de hoekgevallen niet te negeren. Bovendien maken recursieve oplossingen veel gebruik van patroonherkenning, waardoor je gedwongen wordt om aan alle situaties te denken die je zou kunnen tegenkomen. Hier is een echt goed voorbeeld: Leetcode 335 Zelfkruising (moeilijk probleem). Je reist op een spiraalvormige traject op een rooster (d.w.z. altijd naar links draaien na een bepaalde afstand naar het noorden, zuiden, oosten of westen). De vraag is: "gegeven de afstand van elk 'segment' van de spiraal in volgorde, kruiste de spiraal zichzelf of niet?" Hoewel de oplossing hiervoor geen functie hoeft te zijn die zichzelf aanroept, gebruikt de "mooie" oplossing recursieve eigenschappen: 1. als we nog geen kruising hebben gevonden, kunnen we aannemen dat er geen kruisingen of ongeldige spiralen in het verleden zijn. We merken bovendien op dat het niet uitmaakt of we naar links, rechts, omhoog of omlaag reizen, omdat we alleen naar links kunnen draaien. Het enige wat we belangrijk vinden, is of de vorige segmenten parallel zijn aan onze vorige draai en hoe ver ze van elkaar verwijderd zijn. 2. wanneer we naar links draaien, is er een extreem beperkt aantal "segmenten" in de spiraal waar we tegenaan kunnen botsen, wat "recursief" waar is, ongeacht hoe groot de spiraal wordt. Er zijn veel gegevens over het verleden van de spiraal die we kunnen negeren. 3. Er zijn een beperkt aantal scenario's in je vorige draai die je logica beïnvloeden: a) heb je ver genoeg gereisd om niet tegen iets aan te botsen, b) zo niet, wat zou je potentieel kunnen raken? (ook beperkt). Het vervelende aan Leetcode-moeilijkheden is dat ze plotseling gemakkelijk worden als je de sleutelinzichten vindt. Maar die sleutelinzichten komen natuurlijker naar je toe als je jezelf hebt getraind in recursief programmeren. Het gaat niet alleen om het ontwerpen van functies die zichzelf aanroepen — het gaat erom jezelf te dwingen het probleem zo op te splitsen dat het kan worden opgelost met een functie die zichzelf aanroept. Hoe meer manieren je een probleem kunt opsplitsen, hoe waarschijnlijker het is dat je een "aha"-oplossing vindt. Natuurlijk hoef ik niet te leetcode in mijn beroep, maar ik moet wel creatieve manieren vinden om problemen op te splitsen zodat ze begrijpelijk worden — en training in recursie heeft daar zeker bij geholpen.

AI gebruiken om te coderen is als een astronaut op de maan zijn. Je kunt ineens veel hoger springen en objecten tillen die normaal gesproken te zwaar zouden zijn. Maar in werkelijkheid word je fysiek zwakker door atrofie. Om dit tegen te gaan, moeten astronauten extreem gedisciplineerd zijn in het sporten om spieren te behouden. Zoals ik het zie, zullen programmeurs het grootste deel van de dag AI gebruiken om te bouwen, maar ook trainen — niet alleen om atrofie te voorkomen — maar om hun vaardigheden te vergroten met behulp van @RareCodeAI en/of @RareSkills_io. In RareCode gaat de AI van het werk voor jou doen naar het worden van een coach om je efficiënt te trainen en onproductieve frustratie en atrofie te vermijden.

Je kunt leren hoe je Uniswap v4 kunt gebruiken zonder te begrijpen hoe Uniswap v3 werkt, maar weten hoe je het gebruikt is iets anders dan weten hoe het werkt. Bij Rareskills leer je hoe het werkt.