Reactor Drukvat (RPV) Ingotten Elke natie die veel nucleaire reactoren wil bouwen, moet een plan hebben om RPV-ingotten te vervaardigen. Dit zijn >500 ton zware objecten van het hoogste kwaliteitsstaal (meestal SA508/533). In bijna alle reactorontwerpen vormen ze de Primaire Beveiligingsbarrière. Een RPV is een enorme monolithische component die $350 miljoen - $500 miljoen per stuk kan kosten, omdat ze uitzonderlijke materiaaleisen moeten voldoen als NQA Klasse 1-componenten. SMR's streven ernaar beter vervaardigbaar te zijn, en misschien zijn ze dat? Misschien? Echter, er zijn slechts 5 of 6 locaties op de hele planeet die in staat zijn om grote RPV-ingotten te produceren, en hun doorlooptijd is 5-10 jaar. Ook wordt verwacht dat de wereldwijde vraag tegen 2030 zal verdubbelen. Je hebt in wezen: JSW (Japan) Forgemasters (VK) OMZ (Rusland) Shanghai Electric (China) CFHO (China) Framatome (Frankrijk) In 2025 heeft Amerika niet de capaciteit om dergelijke stukken te smeden. Bethlehem Steel kon dit in de jaren '80, maar die capaciteit is al lang verdwenen. Waar in Amerika is er zelfs voldoende netcapaciteit om zo'n staalfabriek te bouwen? PJM heeft al een tekort van 6GW op vaste capaciteit en de capaciteitsbetalingen stijgen boven de $130 miljoen / GWe. Interessante tijden.

Grappig verhaal dat ik vanavond hoorde, wat je een goed begrip zou moeten geven van de kwaliteit van het onderwijs in China vandaag de dag. We hebben net kerstdiner gehad met een oude Chinese vriend en zijn familie in Singapore. Ze zijn twee jaar geleden vanuit Tianjin verhuisd, met hun tweelingjongens (beide 13 jaar oud). In Tianjin zaten de jongens op een Chinese openbare school. Toen ze naar Singapore verhuisden, werden ze geplaatst in een Amerikaanse internationale school omdat, zoals ze uitlegden, het extreem moeilijk is voor buitenlandse kinderen in Singapore om deel te nemen aan het openbare onderwijssysteem. Ik vroeg of het uitdagend was voor de jongens om naar een andere instructietaal over te stappen. Hun antwoord: dat was het niet. Sterker nog, beide broers werden onmiddellijk de beste studenten van hun semester in ALLE vakken. Hoe krankzinnig is dat: hun niveau van Engelse opleiding in Tianjin, dat ze alleen als tweede taal volgden, was al superieur aan dat van moedertaalsprekers Engels die in hun eigen taal studeerden. En onthoud, we hebben het hier over een absurd duur premium internationale school die zich richt op expat gezinnen in elitair Singapore, niet over een ondergefinancierde plattelands Amerikaanse middelbare school... In feite vonden ze het niveau van de Amerikaanse internationale school zo slecht dat ze besloten om over te stappen naar het Singaporese openbare onderwijssysteem. Om dat te doen, moesten de kinderen een beruchte moeilijke examen afleggen, dat ze beiden hebben gehaald. Ik vroeg hen hoe het niveau in het Singaporese openbare onderwijssysteem zich verhoudt tot dat van China en ze lachten allebei, zeggend dat het nog steeds veel gemakkelijker en relaxter was dan in China. Ze zijn ook beide de besten van hun klas in hun nieuwe school. Ik vertelde hen dat we in Frankrijk het Singaporese onderwijssysteem beschouwen als uitstekend en zeer veeleisend voor kinderen. Ze konden het niet geloven: voor hen is het bijna ontspannen vergeleken met wat ze gewend waren in Tianjin. Een gemiddelde openbare school in Tianjin. Laat dat even doordringen.