Paul Volcker: "Er was geen reden voor mij om te geloven dat verdere stappen om te verkrappen niet konden worden genomen wanneer en als ik bereid was om de zaak ervoor te bepleiten. Maar de pers en de markt zagen het niet zo. Voor hen betekende de gesplitste stem aarzeling en gaf het de indruk dat dit de laatste zet van de raad zou zijn om het geld te verkrappen. De hele manoeuvre was daarom contraproductief omdat het leek te suggereren dat inflatie niet kon of niet sterk zou worden aangepakt. Dat maakte een grote indruk op mij omdat het een verdere bevestiging was van wat ik al lange tijd voelde. Na jaren van mislukte of voortijdig afgebroken pogingen om met inflatie om te gaan, hadden de markten een hoge mate van cynisme ontwikkeld over de bereidheid van wat zij als 'Washington' in het algemeen, of de Federal Reserve in het bijzonder, afwezen om standvastig te blijven. In de marktpraat leken we altijd 'achter de curve' te zijn, te traag en te mild te reageren pas nadat het bewijs overvloedig duidelijk was, wat per definitie te laat was." -uit "Changing Fortunes"