To, co najbardziej mnie irytuje w sytuacji w Minnesocie, to nie oszustwo, ale czysta niewdzięczność, która za tym stoi. Spędziłem właśnie kilka tygodni w Wietnamie, kraju, w którym ludzie naprawdę kochają Amerykę. Historia czyni ten fakt niemal surrealistycznym, ale to absolutna prawda. Dla tak wielu ludzi ich największym marzeniem jest zobaczyć Stany Zjednoczone, niekoniecznie imigracja, po prostu odwiedzenie. Weźmy nocnego stróża w studiu, które wynajmuję w Sajgonie. Każdej nocy siedział tam, czytając angielskie książki. Ale nie uczył się angielskiego. Już to opanował. Studiował amerykańską historię, kulturę i zwyczaje, przygotowując się na wizytę, która może nigdy nie nastąpić. Słyszałem wersje tej historii niezliczoną ilość razy, nie tylko w Wietnamie, ale na całym świecie. Są setki milionów ludzi, może miliardy, dla których Ameryka reprezentuje nadzieję i aspiracje, a większość z nich nigdy się do niej nie zbliży. Widząc tę rzeczywistość tak często, niewdzięczność ludzi, którzy faktycznie się tam dostali, jest tak irytująca. Widać to w otwartej wrogości niektórych z tych postaci, którzy czują urazę do kraju, który dał im wszystko. Ale widać to także w cichej zdradzie tych, którzy oszukują system. To oszustwo to kradzież od samych gospodarzy, od podatników, od prawdziwych ludzi, którzy ciężko pracowali, działali hojnie i przyjmowali innych w dobrej wierze, tylko po to, by zostać wykorzystanymi. Dla mnie to kontrast, między tymi, którzy czczą Amerykę z daleka, a tymi, którzy plądrują ją od wewnątrz, czyni to tak niewybaczalnym.

Uderzające jest, jak wiele osób koncentruje się na egzekwowaniu przestępstw, nie dostrzegając szerszego kontekstu. Kiedy angażujesz się w masową migrację z niskotrustowych społeczeństw do tych o wysokim poziomie zaufania, nieuchronnie produkujesz korupcję i nadużycia na przemysłową skalę w systemach publicznych. Nie możesz mieć państwowego wsparcia socjalnego bez kultury o wysokim poziomie zaufania, a nie możesz zachować tej kultury, importując dużą liczbę ludzi, którzy nie podzielają jej podstawowych założeń. Żadne audyty ani wzrost egzekwowania nie naprawią tego.

Pojęcie, że ludzie mogą przyjechać do Stanów Zjednoczonych i oszukiwać podatników na kwotę zbliżoną do całego PKB ich kraju ojczystego, jest najbardziej obciążającą ilustracją nieudanej polityki imigracyjnej, ujawniając system, który jest zepsuty na każdym poziomie i w każdym aspekcie.