Taiko i przemyślenia Vitalika na temat zaufania Blockchainy nie wyeliminowały zaufania. Przeniosły je. Vitalik ciągle zadaje pytanie, które większość ludzi pomija: gdy systemy stają się skomplikowane, komu tak naprawdę ufamy? Brak zaufania to nie tylko usunięcie pośredników. To umożliwienie większej liczbie osób niezależne weryfikowanie systemu. Jeśli tylko elitarni deweloperzy mogą audytować protokoły, tylko duzi gracze mogą uruchamiać węzły, a tylko garstka dostawców infrastruktury utrzymuje wszystko w ruchu, to zaufanie nie zniknęło. Skoncentrowało się. Większość L2 zwiększa skalę poprzez dodawanie zaufania. Zcentralizowane sekwencery i własnościowa weryfikacja oddalają systemy od pierwotnego modelu zaufania Ethereum. Rollupy oparte na Ethereum robią odwrotnie. Używają własnych walidatorów Ethereum do sekwencjonowania. Jeśli możesz zweryfikować Ethereum, możesz zweryfikować L2. Rynek dostosowuje się odpowiednio. Salda wymiany ETH osiągnęły najniższe poziomy od 2016 roku. Ponad 36 milionów ETH stakowanych. Ponad 10 procent podaży zablokowane w długoterminowych strukturach. Kapitał długoterminowy wybiera infrastrukturę, którą można zweryfikować. Uproszczenie nie ogranicza możliwości. Usuwa zbędne zaufanie. Szybkość zanika. Weryfikowalność się kumuluje.