Psychoterapia jest statystycznie najbardziej lewicowym zawodem i regularnie produkuje ludzi z rewolucyjnym nastawieniem do świata. Dziwnie, to drugie nie wynika właściwie z pierwszego. Terapeuci są zazwyczaj lewicowi, ponieważ myślą strukturalnie, ale świetnie potrafią trzymać swoją politykę z dala od sesji. Powód, dla którego ludzie wychodzą z terapii z kontrkulturowym nastawieniem, polega na tym, że terapia jest zasadniczo anty-obowiązkowa, anty-"powinno". Istnieje naiwne przekonanie o dobrach ludzkich, że mamy naturalną tendencję do całościowości z naszymi środowiskami, do których nasze uczucia automatycznie nas prowadzą. To było bardzo inspirujące i zrozumiałe w latach 70-tych, ale całkowicie szalone w hiperrealnych latach 2020-tych. Korporacje spędziły 50 lat, inżynierując środowisko przeciętnego człowieka w maszynę do hiperuzależnienia od ściany do ściany. Jeśli "po prostu robisz to, co sprawia przyjemność", będziesz się bawić, aż wpadniesz w wyniszczającą, ideologicznie zniekształconą, na zawsze samotną, neonową jaskinię. Będziesz miał rację co do relacji, co do zależności, co do tego, jak twoja rodzina powinna cię traktować, co do tego, jak świat powinien cię czuć. Twoje środowisko idealnie dostosuje się do twoich potrzeb, wolne od czegokolwiek, co przypomina ci o twojej zależności od poświęcenia normalnych, przyzwoitych ludzi, którzy akceptują rozsądne ograniczenia swojego zachowania jako cenę cywilizacji. Wszystko będzie sprawiać przyjemność, a nic nie będzie miało znaczenia. W końcu osiągniesz szczęście, a to będzie najgorsza rzecz, jaka ci się kiedykolwiek przydarzyła.