Przeprowadziłem ponad 200 wstępnych rozmów kwalifikacyjnych. Prawie każda z nich kończy się pytaniem „jaka jest twoja ulubiona część Espresso” lub „jak wygląda kultura” i ja - bez wahania - odpowiadam „to najlepsze miejsce pracy, w jakim kiedykolwiek byłem”. Aby zacząć od początku, pochodzę z linii toksycznych środowisk pracy. Kocham Australię z całego serca, ale głęboko zakorzenione „stary kumpel”, lekko seksistowskie środowiska pracy były tym, gdzie zaczynałem swoje życie zawodowe (lub jakiekolwiek życie zawodowe poza szaleństwem, jakim jest gastronomia). Więc zaakceptowałem to jako standard. Lęk przed niedzielnym strachem zaczął się nieco zmniejszać po powrocie do Stanów w 2020 roku, ale mentalność „złośliwej dziewczyny” i syndrom wysokiego makowca wciąż od czasu do czasu się pojawiały. Mimo że jestem definicją pokolenia milenialsów, które pragną zadowolić innych, broń Boże, żeby dziewczyna marzyła o miejscu pracy, które rozwija się dzięki pozytywnym opiniom, niewiarygodnie zdrowej komunikacji i silnemu poczuciu przynależności w zespole. @EspressoSys dało mi nie tylko ten ciepły i przyjazny dom, ale także wiarę, że pewnego dnia w odległej przyszłości, gdy odejdę (szczerze mówiąc, mam nadzieję, że mogę przejść na emeryturę jako doświadczona mała fasolka, gdy będę miała 60 lat), będą inne miejsca pracy gotowe przyjąć INFJ/enneagram 9/absolutnego mięczaka w sercu w swoje otwarte ramiona, abyśmy mogli codziennie pracować i tworzyć niesamowite produkty razem, nie potrzebując sesji płaczu na koniec każdego dnia pracy. Dziękuję zespołowi, który dawał mi ciepłe, przyjemne uczucia w każdą niedzielę (i tak, czasami to nerwowe, mrowiące uczucie „o Boże, mam tak wiele do zrobienia w tym tygodniu”, które wszyscy znamy) zamiast chęci zwinięcia się w kłębek i udawania, że jestem chora przez tydzień. Szczególnie do wszystkich, którzy mają podobne dyskomforty w miejscu pracy w teraźniejszości lub przeszłości, są miejsca, w których możecie się rozwijać, proszę, nigdy się nie osiadajcie i zawsze kierujcie się swoim instynktem.