In 2018 schreef Hopfield een korte notitie "Now What?" waarin hij beschrijft hoe een wetenschappelijke midlifecrisis hem leidde tot de ontdekking van wat nu Hopfield-netwerken worden genoemd (wat hem de Nobelprijs opleverde). Het hele verhaal is het lezen waard (link in reactie). Na bijdragen aan de natuurkunde besloot Hopfield op zoek te gaan naar een "groot vraagstuk", dus stapte hij uit zijn comfortzone, bezocht hij conferenties in de neurowetenschappen en presenteerde hij aan biologen. Ik heb altijd het gevoel gehad, en heb dat nog steeds, dat interdisciplinair denken noodzakelijk is voor echte wetenschappelijke doorbraken. Ik hield vooral van dit deel van het essay: "Succesvolle wetenschap is altijd een gemeenschapsinitiatief"