Er is een duidelijk gevoel dat het internet verloren heeft. Vroeger kon je in kanalen rondhangen en gesprekken opvangen zonder dat je hoefde te handelen. Nu is elke chat een optreden: bijdraagt of word eruit gegooid, volg de lijn of geconfronteerd worden met de bevroren woestenij van het publieke internet zonder ontdekbaarheid.

Ontdekking gebeurde door nabijheid. Je zou toevallig interessante discussies tegenkomen gewoon door daar te zijn en aanwezig te zijn. Het was laagdrempelig, frequent, en je kon de cultuur voelen bewegen. Je had allerlei gesprekken met mensen met wie je in het echt nooit in dezelfde ruimte zou kunnen komen.

Nu moet je al iemand kennen om in de pre-kamer te komen. Eenmaal binnen moet je actief waardevol zijn of je bent eruit. Alles is ofwel super hoog-context (privé gcs) of algoritmisch samengestelde rommel. Er is geen "hangen", je bent ofwel Aan of je bent er niet.

Wat gebeurt er dan met de rest? Wat gebeurt er met de "lowbies" die geen status te bieden hebben? Wanneer alles wordt afgeschermd, valt de pijplijn van ontdekbaarheid uiteen. Alles zal verouderen, aangezien deze eenheden doorgaans nieuwigheid eisen of ze vallen uit elkaar.

Alles heeft een levensduur, zelfs chat. Wat gebeurt er als al je levendige chats zich splitsen? Is toegang tot andere mensen een recht? Of verwerpen we mensen voor de zonde van Slechte Vibes, en isoleren we onszelf in steeds kleinere incestueuze containers, totdat er niemand meer over is?

Misschien komt het weer helemaal terug, en wat online overblijft zijn Freaks en Weirdos die nergens anders een toevlucht of populariteit konden vinden, dus kwamen ze naar het Publieke Internet en verbonden ze zich met Anderen. Wat me bang maakt, is dat het heel moeilijk zal zijn om te zeggen wie de Shunned Outlier Human is en wie AI.

@uriahz hoewel dat eerlijk is -- maar wat te zeggen van degenen die het wel weten? wat te zeggen van degenen die verlangen en pijn lijden omdat ze zich scherp bewust zijn dat ze er niet bij horen?