De cryptomarkt ervaart nu in alle sectoren een onoplosbare existentiële angst. Nieuwe particuliere beleggers komen laat binnen, hebben een klein kapitaal en extreem beperkte informatiekanalen. Ze zijn bang voor verliezen, maar verlangen ook intens om in korte tijd met een klein bedrag een sprongetje in de sociale ladder te maken. Nieuwe particuliere beleggers willen kopen en zien dat de prijs stijgt, maar willen geen risico lopen dat hun investering naar nul gaat. Om deze illusie na te jagen, achtervolgen ze wanhopig MEME-munten, geloven ze in de KOL's die hen adviseren, wisselen ze vaak van portefeuille in een poging om elke trend te grijpen. De angst van nieuwe particuliere beleggers heeft de markt met succes naar een kortetermijn-emotionele strijd geduwd. Oude particuliere beleggers hebben de overgang tussen bull- en bearmarkten meegemaakt, hebben technische analyse en fundamentele analyse geleerd, hebben whitepapers gelezen, houden van het spreiden van hun investeringen, wachten op correcties en houden van swing trading. Uiteindelijk zijn ze veranderd in weerstand- en ondersteuningsniveaus in de markt. Wanneer de prijzen stijgen, zijn ze bearish, en wanneer de prijzen dalen, kopen ze bij. Bovendien, omdat ze hun geloof in de markt of in toonaangevende projecten hebben verloren, is het voor hen moeilijk om aanzienlijke winsten te behalen in een bullmarkt. KOL's, docenten van exchanges en narratieve handelaren van institutionele projecten monetariseren hun invloed en moeten voortdurend in de schijnwerpers staan. Ze zijn daardoor gevangenen van hun eigen populariteit. Als ze niet regelmatig op Twitter of andere sociale media in de schijnwerpers staan, kunnen ze gemakkelijk hun invloed verliezen. Om voortdurend aantrekkelijke content te produceren, is het moeilijk om objectief en neutraal te blijven. Als ze hun volgers willen helpen geld te verdienen, betekent dit dat ze zelf de risico's moeten dragen of enorme reputatierisico's moeten nemen. Hoe meer ze willen verdienen, hoe sneller hun reputatie in de huidige markt verbruikt raakt. Instellingen blijven nieuwe termen en narratieven creëren, KOL's en handelaren blijven positieve berichten overdrijven en negeren selectief de risico's. Wanneer een munt geen welvaarts-effect meer heeft, schakelen ze snel over naar de volgende. Men kan zeggen dat deze groep de meest angstige is in de hele markt. Projectteams zijn nu de productmanagers die door de financiën zijn gekidnapt, vooral de oprichters na de lancering van de munt. Behalve het handhaven van de marktkapitalisatie hebben ze vrijwel geen andere taken. Bij een prijscrash, naast het ineenstorten van de consensus onder particuliere beleggers, zal het team ook uiteenvallen. Echte productgroei is langzaam, maar de geduld in de cryptomarkt is extreem kort. Het proces in de cryptosector is altijd eerst financiële ontwikkeling, dan productontwikkeling, maar het onderhouden van de markt is in een bearmarkt veel moeilijker dan het maken van een goed product. Naast de mensen is de existentiële angst in alle sectoren ook tot een hoogtepunt gekomen. L1, hoe snel of goedkoop je ook bent, er zal altijd een nieuwere blockchain zijn die sneller en goedkoper is. De kosten van L2 worden tot het uiterste gedrukt door technologieën zoals EIP-4844, en de winsten worden tot het uiterste gecomprimeerd. ...