"De Prism Hypothese" Dit nieuwe paper toont aan dat de betekenis van beelden voornamelijk leeft in lage frequenties, terwijl details zoals texturen in hoge frequenties leven. Door deze splitsing te benutten, bouwen de auteurs een enkele latente ruimte die zowel begrip (CLIP-stijl) als generatie (VAE-stijl) ondersteunt, zodat er geen compromis meer nodig is tussen semantiek en trouw.