《Ik wil een jaar abonnement op GPT verlengen》 Ik heb altijd het gevoel gehad dat ik een beetje een pleaser ben. Ik kan niet goed ter plekke mijn gezicht verliezen, als ik beledigd word, houd ik het eerst even in; ook al voel ik me niet prettig, wil ik onbewust de sfeer weer goedmaken; achteraf herhaal ik steeds: “Had ik dat net niet zo moeten doen?” Later kwam ik veel artikelen en korte video's tegen die zeiden dat pleaser-gedrag meestal voortkomt uit een gebrek aan liefde in het gezin. Ofwel zijn de ouders afstandelijk en emotioneel onstabiel, ofwel word je langdurig afgewezen. Het probleem is dat ik daar niet op aansluit. Mijn gezin is vrij harmonieus. Ik ben een enig kind, mijn ouders zijn verliefd en hebben me emotioneel niet tekortgedaan. Ik hoef geen aandacht te krijgen door te pleasen, en er is geen omgeving waarin “liefde voorwaardelijk is”. Dus wat probeer ik eigenlijk te pleasen? Deze vraag heeft me een tijdlang beziggehouden. Dus vroeg ik het aan GPT. Het duwde me niet in de richting van “gebrek aan liefde”, maar zei iets: Je pleast misschien niet anderen, maar is het misschien de angst dat “de relatie uit de hand loopt”. Die zin liet me even stilvallen. Ik ontdekte dat ik nooit bang ben geweest dat niemand me leuk vindt. Waar ik echt bang voor ben, is dat...