Ik heb het gevoel dat de hele wereld geen nieuwe economische groeipunten heeft gevonden. De vorige periode van activa-expansie werd aangedreven door het internet. Als er geen nieuwe industriële revolutie komt die de economische groei op 2-2,5% kan houden, moet de prijsstelling die de afgelopen tien jaar als vanzelfsprekend werd beschouwd, namelijk dat kwantitatieve versoepeling alles kan redden, ook herschreven worden. Of AI in staat is om de efficiëntie met 2% per jaar te verhogen, is ook twijfelachtig. Direct na mijn afstuderen kwam de pandemie, ik heb geen enkele grote tijdsbonus kunnen benutten, maar de pijn van de transformatie van het tijdperk heb ik in overvloed ervaren. De economie heeft cycli, maar de mens wordt niet jonger. Een korrel stof van het tijdperk die op een gewoon persoon valt, voelt als een berg. "De groene bergen kunnen niet worden verborgen, ze stromen uiteindelijk naar het oosten", op de lange termijn zal de geschiedenis altijd op de juiste plaats terugkeren, maar helaas zijn de mooiste decennia van het leven van gewone mensen vaak op de hoek van de straat. Hoe eindigde de verloren dertig jaar van Japan? Het kostte dertig jaar jeugd van twee generaties om dat te bereiken, dat is wat men een zachte landing noemt.