De laatste tijd heb ik veel uren besteed aan het luisteren naar podcasts waarin de slimste mensen op aarde hun mening gaven over de nabije toekomst die ons te wachten staat. TL;DR, er wachten ons twee scenario's. 1. AI wordt zo intelligent dat het de wereld zelf kan regeren, een superintelligente AI zou al snel begrijpen dat onze aanwezigheid als mensen niet nodig is. Geoptimaliseerde beslissingen op basis van de meest efficiënte keuze zouden de mensheid uitroeien. 2. We slagen erin om AI te reguleren en te controleren, een paar mensen worden ultra rijk (degenen die de controle hebben), AI wordt zo slim dat het elk werk kan doen, een universeel basisinkomen wordt de norm, de levenskwaliteit op een historisch hoog niveau, geen armoede meer, iedereen kan zich nu richten op zijn passies. Optie 2 klinkt goed, toch? Maar laat me je iets vertellen. Mijn bevoorrechte positie stelt me in staat om de wereld te observeren en me te concentreren op diep leren. Ik kan het doen omdat ik me geen zorgen meer hoef te maken over hoe te overleven. Ik ben ontsnapt aan de ratrace. Klinkt extreem goed, toch? Dat is het niet. Mijn persoonlijke ervaring is dat wanneer een mens zijn levensdoel verliest, hij gewoon verdwaalt. We leven in een wereld waar je baan definieert wie je bent. Mensen leven, worstelen en doen hun best in hun werk. Wat gebeurt er als mensen plotseling hun baan en hun levensdoel verliezen? ...