Het gebruik van veranderingen in de totale atmosferische massa en de luchtdruk aan het oppervlak als een veronderstelde drijfveer van het paleoklimaat van de aarde op tijdschalen van tienduizenden tot miljoenen jaren, werd het uitgebreide NZ-model toegepast om de dynamiek van de oppervlaktetemperatuur op verschillende belangrijke breedtegraden te reconstrueren: de evenaar, 60 graden en de polen. De resultaten voor de afgelopen 105 miljoen jaar zijn weergegeven in de bijgevoegde figuur. Ons model simuleerde de eerste daling van de gemiddelde jaarlijkse temperaturen op de polen onder de vrieslijn rond 41-42 miljoen jaar geleden. Dit komt goed overeen met de bevindingen gerapporteerd door Tripati & Darby in een paper uit 2018 gepubliceerd door Nature Communications, waarin werd vastgesteld dat zee-ijs (gemeten door de accumulatie van ijzer-granulaat ijs-gebroken puin, IRD) voor het eerst in de Arctische regio verscheen, ongeveer 41-42 miljoen jaar geleden: Dit biedt indirect bewijs dat de waargenomen, enorme planetaire afkoeling van de afgelopen 50 miljoen jaar werd veroorzaakt door een drukverlaging van het aardoppervlak als gevolg van een netto verlies van atmosferische massa naar de ruimte. Naarmate de totale druk van de planeet afnam, nam de temperatuurgradiënt tussen de evenaar en de polen toe, wat zorgde voor een veel snellere afkoeling van de polen in vergelijking met de tropen. Dit fenomeen staat in de paleoklimatologie bekend als "Polar Amplification", en geen CO2-gedreven klimaatmodel kan dit correct reproduceren. Dat komt omdat alle standaardmodellen een constante gemiddelde atmosferische druk aan het oppervlak door de tijd heen veronderstellen!