Ik ben helemaal voor kunstenaars die eerlijke gevoelens en kwetsbaarheid delen. Mensen hebben de neiging om te oordelen op basis van alleen de financiële resultaten, zonder echt te zien wat kunstenaars doormaken om op dat punt te komen. Natuurlijk, sommigen verdienen een fortuin terwijl anderen nauwelijks een cent verdienen. Maar we moeten niet vergeten dat we allemaal van onderaf zijn begonnen, en iedereen heeft een andere tijdlijn voor succes. Is kunst niet bedoeld om te delen en te uiten? En niet om te concurreren en te vergelijken? De enige echte concurrentie is met onze vroegere zelf. Duurzaam zijn is veel moeilijker dan klimmen. Ik zou zeggen dat het een overwinning is wanneer kunstenaars zowel de hoogte- als de dieptepunten kunnen delen, niet alleen de hoogtepunten.