Ik heb diepgaand geleerd over het productieproces van de dollar bij de Amerikaanse drukkerij. Blijkbaar had de dollar vroeger ook een nominale waarde van $10000.

Er waren eens twee mensen die in de ring stonden. Jij bent goed in schermen, de tegenstander is goed met nunchaku. De tegenstander zegt: kom maar, als je kunt, gebruik dan nunchaku om tegen me te vechten. Jij, in een opwelling, zegt: kom maar op, wie is er bang voor wie! Uiteindelijk, bam, een klap in je eigen gezicht. De baas van Xibeijia durft de uitdaging van Luo Yonghao aan te nemen. Dat is in feite de situatie. De bedrijfsomgeving en het internetklimaat voor particuliere bedrijven in China Als Luo Yonghao zich met een bedrijf bemoeit, verliest dat bedrijf altijd een halve levenslijn. Behalve Lei Jun🤣

《Zoektocht naar de twaalf dierenriem - Het verhaal van de hondenkop》 Aflevering 1 Deze week op zakenreis in Washington DC Na de vergadering zijn we meteen met de auto naar het stadje Front Royal gereden, dat op een uur rijden van Washington ligt. Front Royal is een klein stadje in de staat Virginia, VS. Waarom zijn we hier? Omdat ik enkele maanden geleden toevallig een nieuwsbericht zag: De Amerikaanse Chinees Andy Zheng kocht in 2009 voor 1000 dollar de vermoedelijke hondenkop van de twaalf dierenriem van de Yuanmingyuan. Uit de fragmenten van het verleden is er maar beperkte informatie te halen. Andy Zheng is een Chinees die een Chinees restaurant heeft in het stadje Front Royal, Virginia, en in 2009 de vermoedelijke hondenkop van de Yuanmingyuan kocht in een tweedehandswinkel in Winchester (een ander stadje vlakbij Front Royal). Bij aankomst in Front Royal hebben mijn assistent A Niu en ik alle Chinese restaurants in de buurt opgezocht via Google Maps. Er waren in totaal 6 restaurants, naast Panda Fastfood waren er nog 5 over, dus we begonnen met het "verkennen" van elk restaurant. Bij het eerste restaurant, toen we voor de deur stonden, ontdekten we dat het een Mexicaans restaurant was. Google gaf duidelijk aan dat het Hongkong Restaurant was. Toen we naar binnen gingen en vroegen, vertelde de Mexicaanse serveerster ons dat het Hongkong Restaurant tijdens het jaar van de pandemie gesloten was, en zij dit pand hadden overgenomen. Daarna gingen we naar het tweede restaurant. Bij het tweede restaurant volgden we de navigatie naar het adres, maar het was weer leeg, met een bord "Gesloten" aan de deur. Na weer een mislukking kwamen we bij het derde restaurant. Jinhua Restaurant. We arriveerden om 17:00 uur, en dit restaurant was nog open. Met een enorm opgewonden gevoel gingen we naar binnen. Er waren geen klanten in de zaak, alleen een Chinese dame als serveerster aan de receptie. Uit beleefdheid zochten we een plek om te zitten, bestelden twee gerechten, een portie gebakken noedels met rundvlees en een bord pinda's, en begonnen een gesprek met deze dame; Ik vroeg: "Hoeveel Chinezen wonen er momenteel in dit stadje?" Zij: "Niet veel, de meesten zijn vertrokken, er zijn er nu nog een stuk of tien, denk ik?" Ik vroeg weer: "Er zijn hier geen Chinezen, hoe komt het dat jullie hier een Chinees restaurant hebben?" Zij: "Tja, toen we net naar Amerika kwamen, waren we in New York, maar omdat we familie hier hebben, hebben ze ons gevraagd om hierheen te komen..." Zo maakten we een paar beleefde opmerkingen. Ik begon het onderwerp: "Heb je ooit gehoord van iemand genaamd Andy Zheng die hier in het stadje een Chinees restaurant had?" Ze keek even verrast en zei: "Nee, nooit gehoord. Wat komen jullie hier eigenlijk doen?" "We zijn hier om te zoeken, we hebben in het nieuws gelezen dat er hier een Chinees is die meer dan tien jaar geleden de hondenkop van de twaalf dierenriem heeft gekocht." (A Niu onderbrak met een "verdomme", ik gaf hem een boze blik.) "Oh, dat weet ik niet," zei ze en ging de keuken in. De geluidsisolatie van dit restaurant was slecht, bijna niet aanwezig. Toen de dame de keuken inging, hoorde ik haar met een man praten. A Niu vroeg me: "Wat zeggen ze daar? Het klinkt niet als Engels, en ook niet als Chinees?" "Dat is Fujianesisch, het is geen Engels, het lijkt erop dat ze wel iets weten," antwoordde ik terwijl ik pinda's at. Inderdaad, niet lang daarna kwam er een man in koksoutfit uit de keuken: "Zoeken jullie Andy?" "Ja," A Niu begon te antwoorden, maar ik trapte hem snel onder de tafel: "Eigenaar, deze pinda's zijn echt goed gebakken." "Oh haha, waarachtig," lachte de eigenaar. "Jullie zijn hier al een tijdje, toch?" "Ja, we wonen hier al bijna 20 jaar." "Ik hoor aan je accent dat je uit Fujian komt, klopt dat?" "Ja, waar komen jullie vandaan?" "We komen uit Californië, trouwens, ik wil je iets vragen. In 2009 kocht de eigenaar van een Chinees restaurant hier in het stadje de hondenkop van de twaalf dierenriem in een tweedehandswinkel. Heb je daar ooit van gehoord?" Haha, hij lachte hard: "Ja, ja, dat is Andy!" Ik schrijf hier voorlopig mee, ik ben net terug in het hotel en ben te moe. Aanvullende lezing: Virginia is een staat met een militaire traditie in de VS. Sinds de Guangxu-periode van de Qing-dynastie, toen de Amerikaanse troepen op de Filippijnen waren, zijn er veel veteranen die hebben deelgenomen aan de Acht-Naties-alliantie, waaronder veteranen die later aan de Tweede Wereldoorlog deelnamen, veel van hen keerden na hun dienst terug naar Virginia, en deze staat is nog steeds een belangrijke woonplaats voor militairen en veteranen.