Vandaag is het weer de herfst, en ik besef dat de tijd te snel gaat. In de jaren van crypto-investeringen, met de droom van financiële vrijheid, heb ik door verschillende leermomenten en valkuilen heen gewandeld, en langzaam begrepen dat er in het leven geen rechte weg is. Het is gewoon een kwestie van op talloze kruispunten, met de onwetendheid, geluk en naïviteit van dat moment, een pad kiezen en doorbijten. De dromen van mijn jeugd zijn nog niet vervlogen, maar als ik om me heen kijk, ben ik al in de dertig. Wat niet terug te draaien is, is niet alleen de tijd, maar ook de persoon die ik ooit was. Tijd is een dief, die ongemerkt het grootste deel van je tijd en energie steelt. De gedrevenheid van toen is nu afgevlakt, mijn portemonnee is leeg, de beurs is leeg, en je vraagt je af waar de toekomst blijft? Wat maakt het uit als Bitcoin naar een miljoen of tien miljoen gaat? Gelukkig, in de zomer van 2025, kocht je stiekem, zonder dat je familie het wist, 10 mining rigs bij Xiaoxue Yi om te minen.

Hoe hoger de beoefening, hoe vriendelijker en milder de persoon. Zelfs als je de ander niet kent, kun je de warmte, vriendelijkheid en veiligheid voelen die van hem of haar uitstraalt. Zelfs als het alleen maar via een scherm of foto is. Aan de andere kant, als iemand je meteen een slechte indruk geeft, hoef je niet diepgaand contact te maken, maar zorg ervoor dat je geen vijandschap creëert.

Hé, elke keer weer, als ik ben uitgeblazen, ben ik alles kwijt, dan stijgt het pas. Ik ben echt gekwetst door de crypto-wereld. Het voelt zo onrechtvaardig. Ik kan niet rustig slapen.

Een plattelandsjongen zijn 10 jaar Tien jaar geleden & tien jaar later

Geloof in de schijf, sluit je aan bij de schijf, herken de schijf, verlaat de schijf.

Ik heb net een uitstekende Japanse film gezien, "横道世之介" (2013), gebaseerd op de roman van de Japanse schrijver Yoshida Shuichi. Yokomichi Seishin is een gewone, zelfs wat onhandige jongeman die van Nagasaki naar Tokio komt om te studeren. Zijn karakter is eenvoudig en goedhartig, en hij doet vaak dingen die zowel hilarisch als ontroerend zijn, maar daardoor wint hij de genegenheid van veel vrienden. De film herinnert ons aan de fragmenten van Seishin's interacties met zijn medestudenten, eerste liefde, buren en anderen vanuit verschillende perspectieven, en vormt zo een warm en enigszins melancholisch verhaal over de jeugd. Zeer aan te raden!

De markt heeft uiteindelijk toch niet standgehouden. Deze ronde verliezen, daar ben ik het mee eens, haha.

Na je dertigste begrijp je dat de diepste kleur van de menselijke natuur uiteindelijk egoïsme en eenzaamheid is. Als je dit begrijpt, vraag je niet meer om iets van anderen, ben je niet meer afhankelijk van iemand, en overschat je niet meer je positie in het hart van anderen. Accepteer alles wat gebeurt, sta spijt, tegenslagen en onvoorspelbaarheid toe, en zelfs dat je niet leuk gevonden wordt. Wees in je eigen wereld goed voor jezelf en laat het in de wereld van anderen natuurlijk verlopen.

Ik heb een klant die een keten van moeder-en-babywinkels runt. Er gaan geruchten op het internet dat, zodra de kinderopvangsubsidie beschikbaar komt, de prijzen van babyproducten collectief zullen stijgen, wat de zaak ondermijnt. Ik heb net bevestigd bij een professional dat het waar is. Tja, deze fabrikanten verdienen echt een straf.

Monniken hebben drie vrouwen en vier bijvrouwen, en kinderen en kleinkinderen in overvloed. Jonge mensen trouwen en krijgen geen kinderen, alles is leeg. De meester van het magisch realisme Mo Yan kan de huidige realiteit niet beschrijven.