GM ~ SOHO: Verlaten Museum 🥀🔥 Er zijn nog maar 5/11 edities over "Boog van Brandend Goud, Brand constant in het maanlicht. Gloei met gereedheid, Gebogen om eenvoudig vast te houden. Ongeacht de smeltkroes, Mijn boog heeft gekend, Mijn zijde zijn thuis. En ik heb gezien; Een zee van geschilderde gezichten, Zwervend door de doden van de nacht, En wachtend om te bewegen. Een verhaal van mijn leven. Maar door elke rechtbank die we betreden, En als ze schurken hebben geconfronteerd, Hebben wij meer geconfronteerd ~ Cloak versierd met zwarte hoeden. De mist verdoezelde de lucht, Het strand zong voor mij, met zijn eindeloze golven. De gedachten dreigend, In de tijdloze dagen. Om de ogen te zien ontvouwen vanuit de baai. Om achter zijn frame te kijken, Het landschap en het leven van wolkenkrabbers, stoepen en informatie die brandde. Het is beter verbrand, Zweet in omloop kookt. Kokende verbrande aarde opgerolde letters gemaakt orde uit zijn waanzin. Een boog opgetild in verdriet uit de as. Zijn handen bedekt met blauwe plekken en krassen, Maar de man was gemaakt om te branden. Om de pijl te fletchen, Hebben we een lucifer nodig, om de weg te verlichten. De boog, Mijn laarzen traden, Langs verlaten kunst en schilderijen, Als duinen van Goya's dromen, Ze kwamen eindeloos uit de zee. Drijvende canvas — druipende olie, Gezouten aarde van gedachten en herinnering. Alsof een piratenschip ver van de kust was vergaan. En van het verre eiland dreven ze, In als scores van zeehonden, Terwijl de zee verandert in een verlaten museum. Ik bestudeerde elke visie. Ik bestudeerde met precisie. Ik bestudeerde de verhalen En de geschiedenis. Alle geheimen die ik zocht. ~ LF 🥀🔥 Tysm voor de aankopen tot nu toe @Zenfr @Mel_M8 @CorinaObertas @evlosm @ppl_pxl ~

GM ~ SOHO: The Return III 🥀🔥 De stenen onder zijn voeten herinnerden hem Totdat ze hem vonden en de creaties die hij had gemaakt In hun minachting, hun pijn en hun horror Wat hij had losgelaten, De uitgestrekte geheimen van de mens in eindeloze golven En om ze helemaal te berijden, als een tsunami naar het lot Om te zien met het oog van een God Om te spreken met de tong van een rebel Om te uitvinden met de geest van een orakel Om te voelen met het hart van een dichter Laat de Goden hun bliksemschichten werpen en de grond voor zijn voeten raken Laat ze neerslaan op zijn schouders met hamers en hagel Hoewel zijn boog op zijn terugkeer wacht, Met een trillend vuur en goud, Dat de zwarte schaduwen verlicht, Zijn pijlen zijn gespannen, Niet om het doek te doorboren maar de bijl, En als ze het van hem afpellen, Zal hij niet van deze aarde zijn, En zijn verwondering zal net zo verbijsterd zijn als het rijk dat ze vervloeken. En IF wonderkind wordt geboren uit marteling, Hebben ze de boog gespannen met hun laatste grote daad, En het aan hem gegeven om zijn woede los te laten, Elke geweldige pijl die inslaat als een bliksemschicht van daarbuiten, Thwack, thwack, thwack! THEM ~ Waar ben je geweest? I ~ Dat ik in de vallei ben geweest, De zwervende gloed van die trillende bel, Ik heb rondgewandeld in de boomgaarden aan de rand van de stad, Zand en spoel mijn voeten, eindelijk was het het strand dat ik vond, De smerige rand van het straatleven deed mijn hielen vuil worden, Terwijl ik stapte en mijn weg uit de hel klampte, Maar vertel me nu en weet je wie me daar heeft gezet? THEM ~ Het was je vader, verbrand en kaal, de dubbele banden die hij legde wilden geen einde, noch dat jij te zeker voet zou vinden voordat je tijd om op te stijgen, I ~ En waar wilde deze zwerver me voor zijn bevel? THEM ~ Om wakker te worden uit deze droom die je hebt geleefd. I ~ En waar moet ik wakker worden, als het raam gebroken is? THEM ~ Thuis. I ~ Toen wist ik dat het waar was, waarom de regenstormen zich verzamelden ~ want ik ben bliksem.