@GeminiApp'ten, bilişsel devrimin başladığı anda yaygın olarak kabul edilen Hixon Serebral Mechanisms on Behavior katılımcılarının fotoğrafını büyütmesini istedim. Kesinlikle şaşırtıcı detay. Her neyse, bu olay davranışçılıktan kesin bir kopuş oldu ve beynin bir bilgisayar gibi çalıştığı—bilgiyi işliyor, kodlayıp manipüle ediyor" fikrini ortaya koydu. 20 – 25 Eylül 1948 Konum: California Institute of Technology (Caltech), Pasadena, California Sponsor: Hixon Fonu (Caltech'te bilimsel araştırmaları desteklemek için kurulmuştur) Bildiriler Editörü: Lloyd A. Jeffress (1951'de Cerebral Mechanisms in Behavior adıyla yayımlandı) Katılımcı: Sempozyum, matematikçiler, nörofizyologlar ve psikologlardan oluşan çok disiplinli bir grup parlak zihinleri bir araya getirerek beynin davranışı nasıl kontrol ettiğini tartıştı. Ana Konuşmacılar ("Altı Çete") Bu altı kişi, sempozyumun günlük oturumlarını temel alan başlıca makaleleri sundu. John von Neumann: Matematikçi ve fizikçi; Modern bilgisayar ve oyun teorisinin öncüsü. Karl S. Lashley: Psikolog ve davranışçı (bu toplantıda davranışçılığı ünlü şekilde ortadan kaldıran biri). Warren S. McCulloch: Nörofizyolog ve sibernetikçi; "McCulloch-Pitts nöronu" ile tanınır. Wolfgang Köhler: Psikolog; Gestalt psikolojisinin kurucusudur. Heinrich Klüver: Psikolog ve nörolog; temporal loblar üzerindeki çalışmalarıyla ünlü. Ward C. Halstead: Psikolog; nöropsikolojik değerlendirmede öncü ("Biyolojik Zeka"). Not: Rafael Lorente de Nó (sinirbilimci) de planlanan konuşmacı ve önemli katılımcıydı, ancak makalesi nihai yayımlanan raporlardan çıkarıldı. Önemli Katılımcılar ve Tartışmacılar Konuşmacıların dışında, tartışmaların metnlerine katkıda bulunan seçkin bilim insanları da vardı. John McCarthy: O zamanlar Caltech yüksek lisans öğrencisiydi ve 1955'te "Yapay Zeka" terimini ortaya attı. Daha sonra bu sempozyumu yapay zeka çalışmaları için önemli bir ilham kaynağı olarak gösterdi. Linus Pauling: Kimyager ve Nobel Ödüllü (Hixon Fonu Komitesi üyesi). Ralph W. Gerard: Chicago Üniversitesi'nden nörofizyolog. Paul A. Weiss: Organ gelişimi ve sinirsel yenilenme ile tanınan biyolog. Henry W. Brosin: Psikiyatrist. Lee A. DuBridge: Caltech Başkanı (açılış konuşmasını yaptı). Ajanda Sempozyum, altı gün süren tek pistli bir etkinlik olarak yapıldı. Format oldukça etkileşimliydi: bir konuşmacı resmi bir makale sunacak, ardından kapsamlı ve açık konuda tartışma yapılıyordu. Pazartesi, 20 Eylül: Bilgisayar Metaforu Konuşmacı: John von Neumann Makale: "Otomatların Genel ve Mantıksal Teorisi" Von Neumann, bilgisayar (ENIAC ve EDVAC) ile insan beyni arasında ilk titiz karşılaştırmayı yaptı. Şöyle konuştu: - Dijital vs. Analog: Nöronları vakum tüpleriyle karşılaştırmak. - Boyut ve Hız: Beynin daha yavaş ama çok daha paralel ve verimli olduğunu (10 milyar nöron vs. 10.000 vakum tüpü) not etmek. - Mantık: Beynin "mantığının" muhtemelen istatistiksel olduğunu, hesaplamada kullanılan kesin Boolean mantığı değil de savundu. Hafta Ortası: Davranışçılığa Saldırı Konuşmacı: Karl S. Lashley Makale: "Davranışta Seriye Düzen Sorunu" Bu, genellikle sempozyumun en tarihsel açıdan önemli anı olarak gösterilir. Lashley, dönemin baskın teorisinin (Davranışçılık/Uyarıcım-Yanıt zincirleri) piyano çalma, sözdizimi konuşma veya koşma gibi hızlı ve karmaşık insan davranışlarını açıklayamadığını savundu. Davranışın sadece dış uyaranlara verilen tepkilerle değil, beyindeki merkezi, hiyerarşik planlama mekanizmaları tarafından kontrol edildiğini öne sürdü. Bu, bilişsel süreçlerin (planlar, haritalar, şemalar) incelenmesinin temelini oluşturdu. Warren McCulloch ("Neden Zihin Kafada"): Beynin mantıksal bir makine olduğunu savundu ve nöronların teorik olarak tanımlanabilir herhangi bir işlevi hesaplayabilen "mantık kapıları" (VE/VE/DEĞER) olarak hareket ettiğini öne sürdü. Warren fotoğrafta önceden ayarlanmamıştı.

İşte ardından gelen konuşmalar ve tartışmalar hakkında okunacak kitap — "AI"nin kökenleriyle ilgilenen herkes için şiddetle tavsiye edilir: