STARK'lar vs. SNARK'lar ve Kuantum Tehdidi Ünlü bir şekilde, STARK'lar post-kuantum güvenlidir ancak SNARK'lar kuantum bilgisayarlar tarafından bozulur. Neden? Burada eliptik eğrili SNARK'lardan bahsediyorum, çoğunuzun aşina olduğu türler (örneğin Groth16). SNARK, kanıtlayıcının belirli bir soruyu yanıtlamasını sağlamak için "kanıtlama anahtarı" sırrı kullanır. Sırrın yaratılması, belirli bir matematiksel işlemi defalarca tekrarlamaktır. İyi bir benzetme, bir Rubik küpü ile başlayıp belirli bir işlemi yapmanızdır (örneğin, bir tarafını çevirmek + küpü elinizde döndürmek). Sonra bunu defalarca tekrarlarsınız, milyonlarca milyar defalarca tekrarlarsınız. Bu operasyonları tam olarak kaç kez yaptığın -- işte sırr bu. Sonra, berbat Rubik küpünü tüm dünyaya sunuyorsun. Şimdi, küpe bakıp bu mevcut duruma ulaşmak için kaç kez işlem yapıldığını sorabilirseniz, SNARK'ı kırırsınız. Bunu yapmanın bir yolu, bir Rubik küpü alıp onunla oynamaya başlamaktır; işlemi kaç kez yaptığınızı sayarak kamuya açık konfigürasyona ulaşabilirsiniz. Ama bu çok zaman alıyor (milyonlarca milyar adım). Aha, ama kuantum bilgisayar, küpe bakıp 112.302.305.166 kez bir sayı çıkarabilen çok akıllı bir bilgisayardır. Ve bu cevapla, SNARK kırıldı. Peki ya bir STARK mı? Bu durumda, bir STARK'ı kırmak için "bir hash'i bozmak" gerekiyor. Bir hash şöyle çalışır: Bir Rubik küpü alır, bu işlemlerden birini yaparsınız. Sonra deseni bir kağıda yazıyor, katlıyor, kesiyor, kareleri çılgınca bir şekilde permütasyon yapıyor ve yeni bir Rubik küpü üzerine asıyorsun. Sonra Rubik küpü üzerinde başka bir işlem yaparsınız ve tekrar kağıda geçirsiniz. Ve böyle devam eder. Önemli nokta şu: SNARK durumunda sadece tek bir tür işlem yapmak (matematiksel olarak "grup işlemi") yapmak yerine, bir STARK ile bağlantı ve yapıdan yoksun çok sayıda çok farklı işlemi karıştırırsınız. Ve birçok şeyin bu karışımı, hem klasik hem kuantum bilgisayarları karıştıran ve günü kurtaran şey. SON.