En son ne zaman özgürlüğün peşinde koşarken çıldırdınız? Pek çok arkadaş bu sektöre geliyor ve bazı sonuçlar aldıktan sonra hayata dönmeyi seçecekler ve istedikleri hayatı bırakmaya başlayacaklar ama ben bu sektöre iki kelimeyle geldim: kalbini topla. Uzun zaman önce Aynı zamanda dünyanın her yerindeki büyük elektronik müzik festivallerini kovalayan bir insanım. Tütü giyerek en iyi 100 DJ'i toplamayı seviyor. Taxx'ten İbiza'ya Tanrı A'nın hareketini havaya kaldıracak, VIP kabinini satın almayan ve sallanan korkulukların ilk sırasına koşan küçük deli, zamanın değişmesi ve salgının ortaya çıkmasıyla tüm bunlar aniden sona erdi. 2013 yılında, elektronik müziğin eşsiz on yılı başladı ve Martin Jr.'ın Animals'ı ana akım dünyanın kapısını bir şimşek gibi yardı ve bununla birlikte Big Room House'un altın çağı geldi: Ultra'nın ana sahnesi, yükselen LED duvarları, mekanik ritimleri ve her damlada kehanetlerle aynı anda kaldırılan ve kaynayan bir orman oluşturan on binlerce kolla taçlandırıldığı yerdi. Genç, kendine güvenen ve biraz da pervasız bir fethetme arzusu olan EDM imparatorluğuydu. O birlik selinin içindeyiz, kolektivizmin coşkusunu hissediyoruz, sanki modern bir Babil Kulesi'nin inşasına katılıyormuşuz gibi, aynı kral, Avicii, on yıldır sevdiğim ve şimdiye kadar değişmediğim, ana tavsiyem. Selin altında, alt akıntı kendi başına bir nehir haline gelir. Ana sahnenin ihtişamını sessizce terk edecek ve subwoofer'ların yönettiği çadırlara girecek birileri her zaman olacaktır. Orada, Skrillex'in uzun saçları ve kükreyen Wobble Bass'ı havayı paramparça etti; Marshmallow'un başlığının altında Future Bass'ın tatlı ve ekşi melodisi var, beklenmedik yerlerde ortaya çıkıyor ve "flash mob" partileriyle bize elektronik müziğin her zaman ciddi olması gerekmediğini, aynı zamanda viral şakalar ve neşe de olabileceğini söylüyor. Geçtiğimiz on yılda, sessizliğin birdenbire koşuşturmayı delip geçtiği anlar da oldu. Avicii'nin emekliliği ve daha sonra ayrılışı çarpıcı bir yara izi gibidir. "Wake Me Up" şarkısında şarkı söylüyor: "Öyleyse her şey bittiğinde, daha akıllı olduğumda ve yaşlandığımda beni uyandır." O zamandan beri, şarkıları müzik festivallerinde çaldığında, bunlar artık sadece karnaval değil, aynı zamanda kolektif bir nostalji ve saygı duruşu haline geldi. Günümüzde sahne daha göz kamaştırıcı ve stiller giderek daha fazla harmanlanıyor. Techno'dan Melodic Dubspot'a kadar binlerce nehir ve dağda seyahat etmenizi sağlayan bir set, Kandi bilezikleri topluyor ve gösterinin sonunda karşılıklı dostluklara değer veriyoruz; Tanrıları kovaladık ve aynı zamanda yerel DJ'lerin başlangıçta web3'ten farklı olan ışıltısını da keşfettik, bir daha böyle bir zonklama bulmanın zor olacağını düşündüm ama beklenmedik bir şekilde @RaveDAO ortaya çıktı. Basit ve ayırt edici marka IP'si bana onu hatırlatıyor ve merkezi olmayan Tomorrowland + TEDx + Kickstarter modeli, uzun vadeli değeri konusunda beni iyimser kılıyor. Büyük ölçekli müzik festivallerinin doğal trafik havuzu ve istikrarlı nakit havuzunun eklenmesi ve net kâr geri alımları ve kamu refahı teşebbüsleri yoluyla %30'luk bir yönetişim dengesi elde etmeyi unutmadan, bu tür "eğlenceli" ve "anlamlı" projeler beni bir anda cezbetti. Şimdi kritik an geldi, RaveDAO TGE piyasaya sürülmek üzere, Bu, DWF Labs gibi en iyi kurumlar tarafından desteklenmek anlamına gelir. Rave Score'da yalnızca beğeniler, yorumlar ve paylaşım gibi sosyal davranışlar yoluyla $RAVE kazanmanız gerekiyor ve hatta tokenlerin %50'si topluluğa dağıtılacak, VC zorbalığı fırsatı olmadan, ki bu tam önünüzde duruyor, öyleyse neden dikkat ekonomisinin hak ettiği ödülleri almasına izin vermiyorsunuz ve umarım bu süt dalgası raveDAO'nun harika müzik festivali barışa🫶 katılmaya devam etmeme izin verebilir