Google właśnie opublikował świetny przewodnik na temat efektywnego inżynierii kontekstu dla systemów wieloagentowych. Zwróćcie na to uwagę, deweloperzy AI! (dodajcie do zakładek) Oto moje kluczowe wnioski: Okna kontekstowe nie są wąskim gardłem. Inżynieria kontekstu jest. W przypadku bardziej złożonych i długoterminowych problemów, zarządzanie kontekstem nie może być traktowane jako proste "manipulowanie ciągami". Domyślne podejście do obsługi kontekstu w systemach agentowych polega na wrzucaniu wszystkiego do promptu. Więcej historii, więcej tokenów, więcej zamieszania. Większość zespołów traktuje kontekst jako problem konkatenacji ciągów. Jednak surowe zrzuty kontekstu powodują trzy krytyczne awarie: > eksplozja kosztów z powodu powtarzających się informacji > degradacja wydajności z powodu efektów "zgubienia się w środku" > wzrost wskaźników halucynacji, gdy agenci błędnie przypisują działania w systemie Zarządzanie kontekstem staje się kwestią architektoniczną obok przechowywania i obliczeń. Oznacza to, że jawne transformacje zastępują ad-hoc konkatenację ciągów. Agenci otrzymują domyślnie minimalny wymagany kontekst i jawnie żądają dodatkowych informacji za pomocą narzędzi. Wydaje się, że Zestaw Narzędzi Rozwoju Agentów Google naprawdę głęboko myśli o zarządzaniu kontekstem. Wprowadza architekturę warstwową, która traktuje kontekst jako "skompilowany widok nad stanowym systemem", a nie jako aktywność wrzucania do promptu. Jak to wygląda? 1) Struktura: Model Warstwowy Framework oddziela przechowywanie od prezentacji w czterech odrębnych warstwach: 1) Kontekst roboczy obsługuje efemeryczne widoki na każde wywołanie. 2) Sesja utrzymuje trwały dziennik zdarzeń, rejestrując każdą wiadomość, wywołanie narzędzia i sygnał kontrolny....