Utrwaloną taktyką antysyjonistów jest klip „gotcha”. Antysyjoniści, napędzani obsesją i nienawiścią, spędzają godziny przeszukując prawicowe i marginalne izraelskie media, budując całe konta na Instagramie poświęcone „łapaniu” Izraelczyków na rzekomo „ludobójczych” wypowiedziach — niektóre prawdziwe, wiele wyrwanych z kontekstu, a inne całkowicie niewinne, ale przedstawione jako „złe” przez projektującą antysyjonistyczną perspektywę. Patologia tutaj nie dotyczy tylko obsesyjnego zachowania, ale także przezroczystej próby wykorzystania marginalnych jednostek do oczerniania całego narodu. Nie różni się to od białego supremacisty, który wykorzystuje nagrania z przemocy gangów w miastach, aby stereotypowo przedstawiać wszystkich czarnoskórych jako przestępców. Antysyjonizm działa w ten sam sposób: rasistowska karykatura udająca moralną krytykę, ożywiana kompulsywną potrzebą potępienia i oskarżenia, i podtrzymywana wiarą, że Żydzi istnieją tylko jako obiekty do ujawnienia i zniesławienia.