czasami życie uderza cię tak mocno, że nie możesz oddychać dorastając, ZAWSZE chciałem mieć psa. Wiedziałem, że lepiej nie prosić o jednego, ponieważ moi rodzice zawsze byli zestresowani brakiem miejsca i pieniędzy. ale mimo to… w naszym ciasnym kondominium w Carmichael w Kalifornii, śledziłem palcami błyszczące strony magazynu o psach, który ukradłem z gabinetu dentystycznego. (przepraszam, dr D!) golden retrievery. boston terriery. border collie. mopsy. pudle. buldogi. chihuahua. bernardyny. byłem obsesyjnie zainteresowany. wymieniając przypadkowe fakty o psach w samochodzie, w supermarkecie i przy stole obiadowym. to było nieustanne. dorastałem w wypożyczalni wideo, więc miałem dostęp do wielu filmów. ale wśród moich ulubionych były „Powrót do domu”, „Beethoven”, „Lassie”… ponieważ… wiesz… PSY! 💙 sprawy stały się tak złe, że moi rodzice współpracowali z firmą KIDEO, aby stworzyć niestandardowy kreskówkę z moją twarzą, aby wyjaśnić wiele powodów, dla których nie mogłem mieć psa. a po tym, jak skończyłem oglądać „BRAK PSÓW” KIDEO, zabrali mnie do centrum handlowego i kupili mi terrarium i kraba pustelnika. teraz nie wiem, jak ty… ALE KRAB PUSTELNIK TO NIE JEST PIES! śmierdzą dziwnie, wyglądają dziwnie, nie ma z nimi zabawy, a wydają OKROPNY pisk, który trwa przez godziny, zanim zwinię się po raz ostatni i umrą. bardziej owad niż zwierzę domowe. nie chciałem wydawać się niewdzięczny i nauczono mnie, żeby nie narzekać, więc moi rodzice myśleli, że kocham swojego pierwszego kraba pustelnika. więc dostali mi kolejnego. i kolejnego. i kolejnego. w latach 90-tych wychowałem szereg niedocenianych krabów pustelników, których nawet nie chciałem nazywać. przepraszam, chłopaki. byłem do niczego, ale wy też. pogrzebałem swoją miłość do psów w zwierzętach innych ludzi. za każdym razem, gdy miałem okazję odwiedzić domy przyjaciół, byłem z boku, dostając liźnięcia w twarz od śmierdzących szczeniąt, podczas gdy reszta grała w ping ponga lub N64. i tak było przez lata, aż poznałem swoją dziewczynę (obecnie żonę) w Seulu. w pierwszym roku, gdy ją poznałem, ONA DOSTAŁA PSA i tak, kocham swoją żonę, ale jeśli mam być całkowicie szczery, częściowo oceniłem nasz wczesny związek na podstawie dostępu do jej psa. a ten pies to była Suki. najbliżej, jak kiedykolwiek miałem psa, którego mogłem nazwać swoim. potem, po ślubie, mogłem z nią mieszkać i NAPRAWDĘ spełniać wszystkie moje dziecięce fantazje o psach. bieganie w parku dla psów, przytulanie na kanapie, weekendowe wyjazdy nad morze. błaganie o przekąski. zawsze błaganie o przekąski. a teraz jej nie ma. a świat stał się cichszy. dziękuję wszystkim za miłe wiadomości.

@alkineee również dziękuję za wiadomości dzisiaj rano. bardzo miło z twojej strony.