Ik realiseerde me jaren geleden dat ik niet 100% pro-keuze was, toen ik geschokt was dat een vrouw overwoog een gewenst kind te aborteren vanwege constante zwangerschapsmisselijkheid.

terugkijkend denk ik dat de vrouw in kwestie aangaf hoe pro-choice ze was en niet echt serieus was.

1- Ik had eerder gedacht dat ik voor abortus was, op elk moment en om welke reden dan ook, maar dit leek een tijdsbeperkte hoeveelheid lijden voor een gewenst doel. 2- Ik zei niets tegen de vrouw in kwestie omdat ze me gewoon vertelde hoe ze zich voelde en niet geïnteresseerd was in mijn mening. 3- Ik kan en zou abortus in dit geval niet illegaal maken. 4- De vrouw in kwestie heeft geen abortus ondergaan en is blij dat ze dat niet heeft gedaan.