Google heeft zojuist een geweldige gids gepubliceerd over effectieve contextengineering voor multi-agent systemen. Let hier goed op, AI-ontwikkelaars! (bookmark het) Hier zijn mijn belangrijkste punten: Contextvensters zijn niet de bottleneck. Contextengineering is dat wel. Voor complexere en langetermijnproblemen kan contextbeheer niet worden behandeld als een eenvoudig "stringmanipulatie" probleem. De standaardaanpak voor het omgaan met context in agent systemen vandaag de dag blijft alles in de prompt stoppen. Meer geschiedenis, meer tokens, meer verwarring. De meeste teams beschouwen context als een stringconcatenatieprobleem. Maar ruwe contextdump creëert drie kritieke mislukkingen: > kostenexplosie door repetitieve informatie > prestatievermindering door "verloren in het midden" effecten > toename van hallucinatiepercentages wanneer agents acties verkeerd toeschrijven binnen een systeem Contextbeheer wordt een architectonische zorg naast opslag en rekenkracht. Dit betekent dat expliciete transformaties ad-hoc stringconcatenatie vervangen. Agents ontvangen standaard de minimale vereiste context en vragen expliciet om aanvullende informatie via tools. Het lijkt erop dat Google's Agent Development Kit echt diep nadenkt over contextbeheer. Het introduceert een gelaagde architectuur die context behandelt als "een gecompileerd overzicht van een stateful systeem" in plaats van een prompt-stuffing activiteit. Hoe ziet dit eruit? 1) Structuur: Het Gelaagde Model Het framework scheidt opslag van presentatie over vier verschillende lagen: 1) Werkcontext behandelt ephemerale per-invocation weergaven. 2) Sessie onderhoudt het duurzame evenementlogboek, dat elk bericht, toolaanroep en controlesignaal vastlegt....