AI-ontwikkeling: de grens tussen mens en machine, decentralisatie, beroepskeuze 1. Begrijp de taakverdeling tussen AI en mensen, dit is cruciaal. Wat is AI? Het is een onvermoeibare standaardisatiegek, gesteund door een enorme kennisdatabase. Als je het een idee geeft, kan het je onmiddellijk honderd uitvoerbare plannen geven; als je het een stuk slechte code geeft, kan het je de beste praktijken uit een leerboek geven. Het is verantwoordelijk voor het correct, snel en perfect uitvoeren van taken. En de mens? De mens is verantwoordelijk voor het niet-standaard. Ideeën zijn gedifferentieerd, ze staan niet in een database, ze ontstaan uit je dagelijkse maaltijden, de pijn en vreugde die je voelt. Zelfs de kleinste inspiratie die je dagelijks opdoet, is een variabele die AI nooit kan berekenen. 2. 'Management' in de techwereld is een schijnprobleem. Om eerlijk te zijn, waarom waren ontwikkelteams in het verleden zo omvangrijk? Omdat coderen vaak gewoon fysiek werk is: online zoeken, Ctrl C + Ctrl V. Als het werkt, is het goed, als het niet werkt, probeer dan iets anders. Het resultaat is dat de code helemaal geen structuur heeft, de functies stapelen zich op als een berg stront, en bugs vliegen overal rond; refactoren is een ramp. Omdat de productiviteit laag is, moeten er meer mensen worden ingezet; omdat er veel mensen zijn en het chaotisch is, is er 'management' nodig. Maar ik heb een grote hekel aan het woord 'management'. Technische experts zijn meestal niet goed in, en hebben geen interesse in, management. Als je me elke dag moet controleren, of zelfs PUA-methoden moet gebruiken om iets af te leveren, dan betekent dat alleen maar dat we niet geschikt zijn om samen te werken. Nu met AI is de situatie volledig veranderd. De code die AI schrijft, is logisch, heeft een duidelijke structuur en heeft geen van die lage fouten. Daarom is het massale ontslag in technische teams heel redelijk. Verwijder de mensen die alleen code verplaatsen, en snijd de 'managementlaag' weg die bestaat om deze mensen te beheren. Wat overblijft, zijn alleen degenen die direct resultaten kunnen leveren. Laten we minder tijd verspillen aan onnodige discussies en meer focussen op hoe het product beter bruikbaar kan worden. 3. In de toekomst zijn er slechts twee grote beroepsrichtingen. In deze logica zijn de toekomstige beroepen zeer gepolariseerd: De eerste soort: superindividuen, dat zijn de 'productmanagers + ingenieurs die AI begrijpen'. Je moet een sterke leer- en observatievermogen hebben. Zolang je een goed idee hebt, is AI jouw leger, jij bent een team. Je bent geen schroefje meer, je bent de commandant. De tweede soort: emotionele aanbieders. Hoe krachtig machines ook zijn, ze zijn koud. Mensen hebben uiteindelijk mensen nodig. Of je gaat de sociale media op, en biedt resonantie en standpunten aan tienduizenden mensen, en wordt de 'elektronische stem' van iedereen; of je gaat de dienstensector in, en biedt dichtbij een glimlach en zorg aan mensen. Deze echte aanraking en gezelschap tussen mensen is de 'emotionele waarde' die machines moeilijk volledig kunnen vervangen.